تاریخ روسیه قبل و پس از فروپاشیِ شوروی، تغییراتی گسترده داشته‌است؛ از پیروزی در دو جنگ جهانی که غرب را در کنار خود داشت، تا جنگ سرد با آمریکا که در آن‌زمان از حمایت کشورهای بسیاری در اروپای شرقی برخوردار بود، اما امروزه مسئله‌ی ناتو، به بهانه‌ی شومی برای آن‌ها تبدیل شده‌است.

کاترین دوم یا کاترین کبیر با نام اصلیِ سوفیا اوگوستا آنهالت زِربست، امپراتریس روسیه بود و به مدت ۳۴ سال این مقام را داشت. او زاده‌ی پروس و همسر پتر سوم (نوه‌ی دختریِ پتر اول یا پتر کبیر) بود، اما رابطه‌ی میان آن‌ها چندان گرم نبود؛ البته نگاه به قدرت در بین‌شان نیز متفاوت بود.

روسیه از قرن نوزدهم تا امروز، یکی از بزرگ‌ترین موانع در راه دموکراسی بوده‌است، اما دلیل این موضوع بسیار مهم در فرهنگ روسیه چیست؟ روس‌ها مشروطه را نابود کردند و توتالیترترین دیکتاتوریِ تاریخ را ساختند؛ گویی ویژگی‌شان «اقتدارگراییِ سیاسی» و ستیز با «آزادیِ سیاسی» است!

نیکلای دوم بزرگ‌ترین پسر امپراتور الکساندر سوم و نهایتاً جانشین وی به‌عنوان امپراتور و فرمانروای مطلق در سراسر روسیه بود که حدوداً ۲۲-۲۳ سال حکومت کرد و نتیجه‌ی آن کناره‌گیری از سلطنت و انحلال پادشاهی به واسطه‌ی انقلاب اکتبر در روسیه بود، اما دلیل ناتوانیِ وی چه بوده‌است؟

آیا تابه‌حال به نقش نویسندگان و تأثیر قلم‌شان در وقایع حساس و تاریخی مانند انقلاب در کشورها اندیشیده‌اید؟ اصلاً این موضوع چقدر اهمیت دارد؟ در این پُست به‌صورت کوتاه با نوال سعداوی آشنا می‌شوید و پس از آن سخنرانی‌اش در سال ۲۰۰۹م را می‌خوانید که بسیار تأمل‌برانگیز است.

در پروپاگاندای ویکتوریایی، از مهدی سودانی با عنوان «مُلای دیوانه» یاد می‌شد، اما در این پُست به تشابه‌های تاریخی و روش‌های وی برای اعلام مهدویت خواهیم پرداخت. البته جنگ‌هایی با نیروهای بریتانیایی هم داشت که پیروز شد و بیش از پیش نام خود را پُرآوازه ساخت، اما او هم پایان داشت!

مفهوم تعهد نزد نویسندگان فرانسوی، ریشه در تحولات سیاسی و اجتماعیِ قرن ۱۹م در فرانسه دارد؛ مانند بسیاری از شاعران و نویسندگان نسل رمانتیک همچون ویکتور هوگو که نویسنده‌ای متعهد بود، اما این تعهد به شیوه‌ای خاص در آثارش نیز متبلور شده‌است. در این پُست سخنرانیِ معروف او را می‌خوانید.