تکرار تاریخ، این مرتبه ماجرایی‌ست بسیار هول‌انگیز؛ پس از امضای عهدنامه‌ی ترکمانچای در زمان فتحعلی‌شاه قاجار، الکساندر گریبایدوف (نویسنده‌ی روسی) به عنوان سفیر روسیه به ایران آمد. در مواد ۱۳-۱۴-۱۵ عهدنامه‌ی ترکمانچای، قیدهایی درباره‌ی استرداد اسیران جنگی به میان آمده‌‌بود.

در زمان ناصرالدین‌شاه، غیر از دوره‌ی کوتاه صدارت امیرکبیر که اندک اصلاحاتی در امور ارتش ایران انجام داد، ما نیروهای مسلح و ارتش منظمی نداشتیم. اگرچه در اسم و رسم، قشون و سرباز بود، اما در واقعیت بهتر است مقدمه را تمام کنیم و گزارش وقایع‌نگاران همان دوره را بخوانیم.

نه مقدمه و نه پایان و جمع‌بندی برای این پست نداریم. ۲ فتوا از حاجی مُلا محمد خمامی را می‌خوانید. وی از مشهورترین مجتهدان دوره‌ی قاجار است که سابقه‌ی تکفیر بسیاری از بزرگان انقلاب مشروطه در کارنامه‌اش دیده می‌شود. فتوای اول در دوره‌ی استبداد و فتوای دوم پس از فتح تهران است.

اوایل دی‌ماه ۱۳۹۸، نصرالله پژمان‌فر گفت: «شهریه‌ی طلاب نصف حقوق کارگران است و طلاب به شدت تحت فشار اقتصادی هستند.» در این پست، بخشی از خاطرات یکی از فقهای قرن پیش؛ یعنی آقانجفیِ قوچانی را می‌خوانید و متوجه می‌شوید که وی بدون ردیف بودجه‌ی چند هزار میلیاردی، چگونه می‌زیست!

روحانیِ مشهوری به‌نام «سیدمصطفی شوشتریِ مدنی» که ساکن هندوستان بود، در زمان «محمدشاه قاجار» به ایران آمد. چون از سادات بود، نزد شاه و صدراعظم منزلتی یافت و مستمریِ هنگفتی در حق او منظور گردید و در شوشتر نیز اقامت گزید، اما گویی امیرکبیر سَد محکمی در برابر چنین افرادی بود.

کوتاه در یک پاراگراف در مورد گرسنگی و سربارهای جامعه‌ی ایران عصر قاجار به قلم مرحوم جعفر شهری‌باف را می‌خوانید. پس از آن نگاه کوتاه و تأمل‌برانگیزی می‌اندازیم به یک خبر از ایرنا در باب قیمت‌های مختلف از سوی مداح‌های حال و حاضر که باعث انتقاد اصحاب رسانه و دیگران شده‌است.

دکتر یالمار شاخت؛ اقتصاددان و ناسیونالیست به‌نام آلمانی برای دادن نظر جهت بهبود اوضاع اقتصادیِ ایران، در سال ۱۳۱۴خ وارد تهران شد و با مقامات دولتی ملاقات کرد که روزنامه‌های لندن از آن ابراز ناخرسندی کرده و نوشته‌بودند که دکتر شاخت به اشاره‌ی هیتلر به ایران آمده‌است.

خاطرات سیاسیِ «سر آرتور هاردینگ» حاویِ اطلاعات دست اول و مهمی از سال‌های نزدیک به انقلاب مشروطیت است و به همین جهت، یکی از بهترین منابع تاریخیِ این دوره می‌باشد. در این پست؛ بخشی تأمل‌برانگیز از خاطرات هاردینگ از سفر یک مجتهد مشهور (شیخ عبدالله مامقانی) به ایران را می‌خوانید.

حقیقتاً تیتر «ناصر و نقاشی» مربوط به پایان مطلب است، اما روایت؛ ترس از مرگ می‌باشد. اعتمادالسلطنه همیشه از مرگ هراسان بوده‌است و ماجرای درگذشت وی نیز بسیار عجیب است. درست است که آدمی همیشه مرگ را برای همسایه می‌پندارد، اما گاهی نیز از وقوع آن می‌ترسد و همواره احساسش می‌کند.