ابوریحان بیرونی در شهر کاث به دنیا آمد و حدوداً در ۷۵ سالگی در غزنه درگذشت. او پس از کسب علم و دانش، در دربار چند پادشاه غزنوی و مأمونی خدمت کرد و البته حضور او در کنار سلطان محمود با حواشیِ بسیاری همراه بوده‌است. با همه‌چیزدان و آزاداندیش تاریخ ایران بیشتر آشنا شوید.

بابک خرمدین رهبر مبارزان ایرانی بود که پس از مرگ ابومسلم بر خلافت عباسی شوریدند. می‌گویند قطرات خون بر سینه‌اش دیده و طالعش از پیش مشخص شد، اما روایت جنگ‌های او برای ایران و طعم خیانت‌هایی که از نزدیکان چشید، به نسبت تلخ‌تر از مرگ فجیع وی بوده‌است. به‌راستی حقیقت چیست؟

«نیکلاس سانسون» که در منابع فارسی بیشتر مبلغ مذهبیِ ساده معرفی شده، در واقع یکی از برترین جغرافی‌دانان تاریخ کشور فرانسه بود که در چنین روزی درگذشت. او در زمان شاه سلیمان صفوی به ایران آمد و زمانی که به دستور پادشاه ایران نامه‌ای به فرانسه برد؛ به او دستور دادند که سفرنامه‌‌اش را بنویسد.

امروز در تاریخ سالروز درگذشت خواجه نصیرالدین طوسی شاعر، فیلسوف، اندیشمند، ریاضی‌دان و منجم ایرانیِ سده‌ی هفتم است. کنیه‌اش «ابوجعفر» و به القابی «محقق طوسی»، «استاد البشر» شهرت دارد. وی یکی از گسترش‌دهندگان علم مثلثات است، به‌طوری که در قرن ۱۶م کتاب‌های او به زبان فرانسه ترجمه شد.

همواره وقتی صحبت از حکیم پورسینا به میان می‌آید، یک پرسش هم مطرح می‌‍‌شود؛ «آیا ابوعلی سینا شراب خوار بوده‌است؟» پاسخ به این پرسش را در ادامه می‌خوانید، اما به نظرم پرسش مهم‌تر این است: «شراب خوار بودن یا نبودن حکیم ابوعلی سینا چه تأثیری بر جایگاه بلند تاریخیِ او دارد؟»

در این پست از زندگی‌ و زمانه‌ی حکیم ابوعلی سینا نوشته‌ایم و همه‌ی متن این پست مستند بر گفتار خود حکیم و نزدیک‌ترین دوست و شاگرد او «ابو عبیدالله عبدالواحد جوزجانی» است؛ ابوعلی سینا یکی از معدود مشاهیر تاریخ ایران است که زندگی‌نامه‌اش از کلام خودش در تاریخ ثبت شده‌است!

نوزدهم ژوئن سال ۱۷۴۷ میلادی در فتح آباد قوچان، نادرشاه افشار فرزند شمشیر در خوابگاهش به دست تنی چند از ژنرال‌هایش به قتل رسید و به این ترتیب ناپلئون شرق از این دنیا رفت؛ مردی که آرزو داشت ایران را بار دیگر ابرقدرت جهان کند، اما سوء ظن سرنوشت دیگری رقم زده بود…

امروز کم‌تر کسی پیدا می‌شود که سریال جذاب «اسپارتاکوس» را ندیده باشد؛ سریالی که برگرفته از یک روایت تاریخی‌ست، اما هزار سال بعد از او یک مرد ایرانی با لقب «صاحب الزنج» همان راه را رفت و علیه برده‌داران و ظلم آنان قیام کرد! او معاصر دودمان صفاریان در قرن نهم میلادی بود.

حکیم فردوسی، شاعر حماسه‌سرای ایرانی و سراینده‌ی شاهنامه و بزرگ‌ترین سراینده‌ی پارسی‌گوی ایران است که از شهرت جهانی برخوردار می‌باشد. کنیه‌ی وی «ابوالقاسم» و تخلص و شهرتش «فردوسی» است. در ایران روز ۲۵ اردیبهشت‌ماه نیز به‌نام روز بزرگداشت فردوسی نامگذاری شده‌است.