تقریبا تمام کسانی که در مورد گروه‌ها و اعضای یاکوزا در تاریخ ژاپن تحقیق کرده‌اند، در یک اصل هم‌نظر هستند: «اساسا یاکوزا با گروه‌های مافیایی دیگر تفاوت دارد!» توضیح آن راحت نیست؛ در واقع تاریخ جرم سازمان‌یافته توسط گروه‌های یاکوزا از نظر اکثریت مردم ژاپن تاریخی‌ست شرافتمندانه، پر از قصه‌های رابین‌هودهای یاکوزا که به کمک مردم عادی می‌شتابند. قهرمانان این داستان قربانیان اجتماع هستند که به نیکوکاری میپردازند، در واقع بازندگانی که دیگر برنده شده‌اند! مردان و زنان قانون‌شکنی که با حرمت و حیثیت زندگی میکنند!
این قصه‌ها را یاکوزا از خود مجسم میسازد و و البته در تصور عامه‌ی مردم [حتی پلیس] دارای محوریت است. شاید هرآنچه که یاکوزا از خود نشان میدهد واقعیت نداشته باشد، اما یاکوزا هم به عنوان “حافظ سنت” در ژاپن دارای اصول است. به عنوان مثال اصل ” نین-جو”! “نین-جو” کلمه‌ایست که برای درک معنی آن باید تامل و تفکر عمیقی کرد؛ چرا که یکی از عبارات درون‌مایه‌ای در ادبیات ژاپن است. “نین-جو” به معنی «تکلیف جدی یا احساس شدید وظیفه به موارد عاطفی یا انسانی است.» بخش کثیری از سامورایی‌های بدون ارباب (رونین) و بیکار شده‌ی پس از پایان جنگ‌های داخلی در قرن هفدهم میلادی با این عبارت توانستند ترحم و محبت را با مهارت رزمی و جنایت بیامیزند و پایه و اساس گروهایی که امروز به “یاکوزا” مشهور است را شکل بدهند. سومیوشی یکی از روسای خانواده “نین-جو” را چنین توضیح میدهد: «ما در زمستان سمت آفتابی و در تابستان سمت سایه خیابان را به مردم می‌دهیم، چرا که از دسترنج آنها ارتزاق می‌کنیم. به اعمال ما دقت کنید؛ آری یاکوزا به نین-جو پایبند است.»
همچنین اعضای یاکوزا به ارزش‌های تجسم یافته در “بوشیدو” رمزینه‌ی پرآوزاه‌ی سامورایی‌ها پایبند بودند. در این اصل باید مردی و مردانگی خویش را با تحمل سرسختانه‌ی درد، گرسنگی، حبس و … ثابت کرد. مرگ خشونت‌آمیز برای یاکوزا همانند سامورایی فرجامی شاعرانه، تراژیک و بی‌اندازه آبرومندانه است. اما سیستم ارزشی که یاکوزای اولیه به وجود آورد بسیار فراتر از این مباحث بود که شاید در پست‌های آینده‌ی قجرتایم به‌آن بپردازیم.
نگارش و گردآوری: قجرتایم
پی‌نوشت: بابت سانسور چند تصویر از شما پوزش میطلبم؛ شرایط را که خودتان بهتر می‌دانید…
