زنان ایرانی در طول تاریخ، به‌ویژه از دوران باستان به این‌طرف، اغلب خانه‌دار بوده‌اند و به‌طور کلی زندگی‌شان در کنج خانه‌ها خلاصه می‌شد، اما با توجه به روی‌کارآمدن حکومت پهلوی، مسائلی چون کشف حجاب، حق رأی و تحصیل، حقوق برابر نیز قوت گرفت. در این پُست روایتی متفاوت می‌خوانید.

تبریزیان که در وب‌سایت‌اش از او به عنوان پدر طب اسلامیِ جهان یاد می‌شود، در زمستان ۱۳۹۸، با سوزاندن کتاب مرجع پزشکی از هاریسون، سرتیتر خبرها شد. مجید زمانی در کانال خود مطلبی را در مورد نامبرده منتشر کرد که بخشی از آن را به‌علاوه‌ی جهل و خرافات قاجاری در این پست می‌خوانید.

تکرار تاریخ، این مرتبه ماجرایی‌ست بسیار هول‌انگیز؛ پس از امضای عهدنامه‌ی ترکمانچای در زمان فتحعلی‌شاه قاجار، الکساندر گریبایدوف (نویسنده‌ی روسی) به عنوان سفیر روسیه به ایران آمد. در مواد ۱۳-۱۴-۱۵ عهدنامه‌ی ترکمانچای، قیدهایی درباره‌ی استرداد اسیران جنگی به میان آمده‌‌بود.

در زمان ناصرالدین‌شاه، غیر از دوره‌ی کوتاه صدارت امیرکبیر که اندک اصلاحاتی در امور ارتش ایران انجام داد، ما نیروهای مسلح و ارتش منظمی نداشتیم. اگرچه در اسم و رسم، قشون و سرباز بود، اما در واقعیت بهتر است مقدمه را تمام کنیم و گزارش وقایع‌نگاران همان دوره را بخوانیم.

نه مقدمه و نه پایان و جمع‌بندی برای این پست نداریم. ۲ فتوا از حاجی مُلا محمد خمامی را می‌خوانید. وی از مشهورترین مجتهدان دوره‌ی قاجار است که سابقه‌ی تکفیر بسیاری از بزرگان انقلاب مشروطه در کارنامه‌اش دیده می‌شود. فتوای اول در دوره‌ی استبداد و فتوای دوم پس از فتح تهران است.