لینچ‌کردن؛ تصویری دردناک از یک نوجوان سیاه‌پوست!

لینچ‌کردن به عمل اعدام غیرقانونی در ملأعام یا ضرب و جرحِ منجر به مرگ توسط جمعیت گفته می‌شود که معمولاً برای تنبیه متجاوز یا ترساندن گروهی اقلیت به انجام می‌رسد (یا می‌رسیده‌است!). معمولاً این عمل توسط گروهی خودسر با سر و صدا و به قصد توجه اذهان عمومی انجام می‌شود. بیشتر موارد لینچ‌کردن در زمان تنش‌های اقتصادی و اجتماعی انجام می‌شود و معمولاً با قصد سرکوب گروهی اقلیت، توسط گروه اکثریت انجام می‌گیرد. جسی واشنگتن؛ یک کارگر مزرعه و نوجوان آفریقایی‌آمریکایی بود که در ۱۵ مه (یا مِی) ۱۹۱۶م در ویکو (تگزاس) لینچ شد و یک نمونه‌ی معروفی از چنین حملاتی شد.

جسی از بدو تولد دچار کم‌توانیِ ذهنی بود. او متهم به تجاوز و قتل همسر کارفرمایش در حومه‌ی رابینسون (تگزاس) شده‌بود. شاهدی برای حمله نبود، ولی جسی در زمان مرگ او در نزدیکیِ خانه دیده شده‌بود و سریعاً دستگیر شد. او به قتل اعتراف کرده‌بود، اما درستیِ این اعتراف هیچ‌وقت ثابت نشده‌بود. هیئت منصفه تنها در عرض ۴ دقیقه حکم را صادر کرده‌بود و او را مجرم شناخته‌بود. حکم به سرعت اجرا شد؛ او را بر زمین انداختند و به سرعت آلت تناسلی و بیضه‌ها و انگشتان دست را قطع کردند. آتش ساخته شد و ۲ ساعت تمام او را زنده روی آتش کباب کردند. او را روی آتش بالا و پایین می‌بردند تا با زجر و به تدریج کباب شود! پس از اطفاء حریق، جسد زغال‌شده‌اش در شهر کشیده‌شد و اجزائی از بدنش به عنوان یادگاری به فروش رسید! گروهی از کودکان دندان‌های او را در می‌آوردند تا به عنوان یادگاری به فروش رسانند.

مقامات شهر و پلیس هم در کناری ایستاده بودند و اجرای حکم را تأیید کرده‌بودند. حدود ۱۵ هزار نفر این صحنه‌ی وحشتناک را تماشا کردند. جسی واشنگتن، تنها یکی از هزاران قربانیِ آن سال‌ها بود. بین سال‌های ۱۸۸۲ تا ۱۹۶۸م، ۴۷۴۳ نفر در آمریکا لینچ شدند! در ابتدای قرن ۲۰م در آمریکا، زجرکشی یک سرگرمی برای عکاسان بود. مردم کارت‌پستال‌هایی از زجرکشی‌هایی را که شاهدش بودند، برای هم می‌فرستاند! این عمل چنان مرسوم شده‌بود که صحنه‌های زجرکشی به بخشی پُررونق از صنعت کارت‌پستال تبدیل شد! تصویر اول همین مطلب؛ عکس پیکرِ جسی واشنگتن، در واقع به صورت یک کارت‌پستال توسط پسری سفیدپوست برای مادرش فرستاده شده‌بود. در پشت کارت‌پستال نوشته شده‌است: «دیشب این صحنه‌ی کباب‌پزی را شاهد بودیم. من در سمت چپ ایستاده‌ام. پسرت، جو…!»

نگارش‌ و گردآوری: قجرتایم