هر آنگه که در یک مملکت، وزیر بی‌کفایت بود و پادشاه غافل، نشانش آن است که یک‌تَن را از دیوان «دو کار» فرمایند. امروز اگر کسی است که بی‌هیچ کفایتی «۱۰ شغل» دارد و اگر شغل دیگر پدید آید هم التماس کند و شغل را خواهد، و نادان‌ها و کم‌خردان اندیشه نکنند که این مرد اهلیت این را دارد یا نه؟! آیا می‌تواند چندین شغل در خویشتن بپذیرد که به نیکی انجام دهد یا نه…؟ بخشی از بی‌کفایتی سردمداران نیز از همین بخش مایه می‌گیرد.
و اگر چند مرد وفادار و کافی و شایسته و معتمد و معروف در خانه‌ها معطل نشسته، و کسی تفاوت آن را نداند که چرا باید مجهولی بی‌کفایت چند شغل بر دست گرفته و معروفی و معتمدیِ یک شغل ندارد و محروم ماند، و هر وقت که یک مرد را چند شغل فرمایند، لاجرم «کار ناکرده» خواهد ماند…!
نگارش و گردآوری؛ قجرتایم
منبع؛ کتاب سیرالملوک، سیاست‌نامه، خواجه نظام‌الملک طوسی
پی‌نوشت؛ این پند خواجه، نزدیک به هزارسال قدمت دارد! جالب است این گفتار معروف که اگر شاه از اوضاع مملکت خبر دارد که ظالم است، اگر ندارد نیز نادان است و در هر صورت بی‌کفایت است و به‌نام میرزا رضا کرمانی مشهور و جا افتاده، در اصل از پندهای خواجه نظام‌الملک است. یک نمونه از بی‌کفایتی سردمداران را هم شما ذکر کنید…
