همواره وقتی صحبت از حکیم پورسینا به میان می‌آید، یک پرسش هم مطرح می‌‍‌شود؛ «آیا ابوعلی سینا شراب خوار بوده‌است؟» پاسخ به این پرسش را در ادامه می‌خوانید، اما به نظرم پرسش مهم‌تر این است: «شراب خوار بودن یا نبودن حکیم ابوعلی سینا چه تأثیری بر جایگاه بلند تاریخیِ او دارد؟»

در این پست از زندگی‌ و زمانه‌ی حکیم ابوعلی سینا نوشته‌ایم و همه‌ی متن این پست مستند بر گفتار خود حکیم و نزدیک‌ترین دوست و شاگرد او «ابو عبیدالله عبدالواحد جوزجانی» است؛ ابوعلی سینا یکی از معدود مشاهیر تاریخ ایران است که زندگی‌نامه‌اش از کلام خودش در تاریخ ثبت شده‌است!

نوزدهم ژوئن سال ۱۷۴۷ میلادی در فتح آباد قوچان، نادرشاه افشار فرزند شمشیر در خوابگاهش به دست تنی چند از ژنرال‌هایش به قتل رسید و به این ترتیب ناپلئون شرق از این دنیا رفت؛ مردی که آرزو داشت ایران را بار دیگر ابرقدرت جهان کند، اما سوء ظن سرنوشت دیگری رقم زده بود…

امروز کم‌تر کسی پیدا می‌شود که سریال جذاب «اسپارتاکوس» را ندیده باشد؛ سریالی که برگرفته از یک روایت تاریخی‌ست، اما هزار سال بعد از او یک مرد ایرانی با لقب «صاحب الزنج» همان راه را رفت و علیه برده‌داران و ظلم آنان قیام کرد! او معاصر دودمان صفاریان در قرن نهم میلادی بود.

حکیم فردوسی، شاعر حماسه‌سرای ایرانی و سراینده‌ی شاهنامه و بزرگ‌ترین سراینده‌ی پارسی‌گوی ایران است که از شهرت جهانی برخوردار می‌باشد. کنیه‌ی وی «ابوالقاسم» و تخلص و شهرتش «فردوسی» است. در ایران روز ۲۵ اردیبهشت‌ماه نیز به‌نام روز بزرگداشت فردوسی نامگذاری شده‌است.

به‌طوری‌که مورخان بررسی کرده‌اند، عواملی که اقتصاد ایران را در زمان شاه‌عباس شکوفا ساخته متعدد است. همچنین باید گفت که موفقیت شاه‌عباس پادشاه صفوی در کارها، در اثر مرکزیتی‌ست که ایجاد کرده‌بود. این مرکزیت در کشور از زمان شاه‌اسماعیل شروع شده و تا اواخر دوره‌ی صفویه ادامه داشت.