حیدرخان عمواوغلی؛ از رهبران انقلاب مشروطیت بود که بعدها از مؤسسان حزب کمونیست ایران شد و همه‌ی زندگیِ نه‌چندان بلند او در مبارزه گذشت. وی عده‌ای داوطلب را برای مبارزه با استبداد محمدعلی‌شاهی روانه‌ی تبریز کرد. در این پست به وقایع تأمل‌برانگیز حضور حیدرخان در مشهد می‌پردازیم.

مجسمه‌ای که در تصویر می‌بینید، متعلق به محمدتقی خان بافقی است. مردی که ۵۲ سال حاکم یزد بود و مردم این شهر اصلاً دل خوشی از او نداشتند. مردی بسیار ظاهرفریب و ریاکار، با اعمالی خشن و بی‌رحمانه که در این پست دو روایت کوتاه از او را می‌خوانید. باشد که در پایان، درس عبرت شود.

بدیهی‌ست که می‌دانیم یکی از پایه‌های اصلی در اقتصاد ایران نفت است. این وابستگی از دهه‌ی پنجاه خورشیدی که فروش نفت ایران چندین برابر شد مایه می‌گیرد. به هر حال صنعت نفت هر چقدر برای ایران مفید بوده، باید بپذیریم که شاید به همان اندازه این کشور را از خودکفایی نیز دور کرده‌است.

سوءاستفاده از جهل یا غفلت یک فرد، برای به دست‌آوردن بخشی از اموال مادی یا معنوی وی به نفع خود یا دیگران، دزدی‌ست، اما دزدی روش‌های متفاوتی دارد. چند پست مربوط به دزدی‌های تأمل‌برانگیز تاریخی را آماده کرده‌ایم که این پست قسمت اول آن‌هاست. روایتی از مجدالاسلام کرمانی را می‌خوانید.

قبل از خواندن ماجرای بوتیک و کمیته، باید بدانید که در دهه‌ی شصت و به‌ویژه پس از تشکیل کمیته‌ی انقلاب اسلامی در ایران، ممنوعیت‌هایی در باب پوشش و تفریح و رفتار و دیگر آداب جامعه وجود داشت، که جوانان آن روزگار به خوبی به یاد دارند. سخت‌گیری‌هایی که اکنون باورشان سخت است.

حاج‌آقامحسن سلطان‌آبادیِ عراقی (اراکی)، فقیه و مجتهد شیعه‌ی دوران قاجار بود. وی از همراهان نزدیک شیخ فضل‌الله نوری بود که در جنبش مشروطه با هم‌دستیِ محمدعلی‌شاه قاجار، به سرکوبِ آزادی‌خواهان پرداختند. چون مملکت تغییر رژیم داد، به مشروطیت و آزادی به نظر بغض و دشمنی نگریست.

زنان در زمان قاجار، به‌ویژه زنان بیوه، علاوه بر محرومیت از حقوق اولیه، حمایت محکم و چندانی هم از سوی سرپرست‌ها نداشتند، قانون و حکومت که بماند. ازدواج در سنین پایین و طردشدن به هنگامِ نیاز، آن‌ها را به کار با مزد کم وامی‌داشت و از این‌رو، سرنوشت‌شان جز سیاهی و نابودی نبود.

پس از تضعیف روابط ایران و آمریکا، محمدرضاشاه پهلوی با خرید جنگ‌افزار جنگی از دولت مسکو و تمایل به بلوک شرق، پایه‌های روابط دیپلماتیک با غرب مقداری سُست شد، به‌ویژه با سخنرانی‌هایش بر علیه آمریکا و غرب که مورخان همین مسئله را عاملی برای حمایت طرف مقابل از انقلاب ایران می‌دانند.

از سال ۱۲۶۹خ تا زمانی که میرزا علی‌خان امین‌الدوله به کارگزاریِ تبریز برگزیده شد؛ تا سال ۱۲۷۶خ، میرزا حسن رشدیه، مدارسی در تبریز دایر کرد، اما عمر این مدرسه‌ها در اثر مخالفت طلاب و متعصبین مذهبی، چندان نمی‌پایید و رشدیه به تهمت بی‌دینی، دست از کار می کشید یا فراری می‌شد.

در زمان قاجار؛ به دلیل نبودِ امکانات پزشکی و بهداشتی، مردم برای مقابله با بیماری‌ها، به خرافات پناه می‌بردند. جعفر شهری‌باف در کتاب تاریخ اجتماعیِ تهران، به بخشی از درمان‌های خانگیِ والدین برای کودکان اشاره کرده‌است که در ادامه‌ی پست می‌خوانید. با قجرتایم همراه باشید.