حسین پناهی در سال ۱۳۳۵ در استان کهگیلویه و بویراحمد به دنیا آمد. خانواده‌ای مذهبی داشت و از این‌رو نامش را حسین گذاشتند. غیر از بازیگری، کارگردانی و نویسندگی، شعر هم می‌سرود؛ وی سعی داشت که بیشتر به درونمایه‌ی شعر توجه داشته‌باشد تا این‌که خود را درگیر ظواهر شعر کند.

قصابی می‌خواست گاوی ذبح کند. گاو از زیرِ دست وی جست و به مسجد گریخت. قصاب ریسمانی برد و در گردن گاو انداخت تا بیرونش آورد. گاو زور داد، قصاب به زمین خورد و قالب تهی کرد. در این وقت بانگ صلوات مردم بلند شد و این امر یک معجزه تلقی گردید، اما جنجالی در دوره‌ی امیرکبیر شد!

ابوالقاسم قائم مقام فراهانی، مردی ادیب و فرهنگی در تاریخ ایران بود که در دوره‌ی قاجار به صدراعظمی رسید؛ کسی که میرزا تقی‌خان امیرکبیر از او با عنوان «مولا و سرورم قائم‌مقام» یاد می‌کرد. در این پُست به شخصیت و زندگانیِ سیاسیِ او می‌پردازیم که پایان چندان خوشی نداشت.

در مقدمه از مشروطیت در ایران حمایت کرد، اما با گذشت زمان و پی‌بردن به قانون‌اساسی، تماماً آن را رَد و تکفیر نمود؛ چرا که مشروطه‌خواهان و مبارزانِ آزادی، دیگر پیروی از قوانین صدر اسلام را جایز نمی‌دانستند و همین موضوع تبدیل به واقعه‌ای بزرگ گشت؛ اعدام شیخ فضل الله نوری!

میرزا رضا کرمانی برای شکایت از حاکم کرمان به تهران آمد، اما مورد آزار کامران میرزا قرار گرفت و مدت‌ها در زندان محبوس بود. وی پس از آزادی، ابتدا به‌قصد کشتن کامران میرزا یک پنج‌لول روسی خرید، اما مدتی بعد قصدش را تغییر داد و تصمیم گرفت کسی را که فکر می‌کرد ریشه‌ی تمام ستم‌هاست، ترور کند!