گزنه؛ ضعف انسان در امید، چهار از یازده

اولین شنبه از ماه «سپتامبر» در هر سال، روز جهانی «ریش» است؛ و ما در این پست کوتاه از «بلندترین ریش تاریخ سلطنتی ایران» می‌نویسیم؛ «باباخان»، «خاقان»، سلطان «فتحعلی شاه قاجار». در واقع هرگاه نام او را می‌شنویم اولین تصویری که در ذهن ما نمایان می‌شود، ریش بلند اوست!

«شکسپیر» می‌گوید: «پادشاهان نه برای فرمانبرداری، بلکه برای فرماندهی زاده می‌شوند.» دست است؛ اما نه برای این «محمدرضاشاه»! زمانی که «محمدرضا» و «اشرف» زاده شدند، «رضاخان میرپنج» هنوز یک نظامی بود؛ و حتی با توجه به ادعای برخی منابع، صبح روز چهارم آبان هم «رضاخان» در شمال کشور در جنگ بود.

سرسره ناصرالدین شاه یکی از سرگرمی‌های او بود که سر‌و‌صدای بسیاری در تاریخ کرده‌است، اما از دیگر بزم‌های وی در دربار می‌توان ثبت تصاویر برهنه‌ی زنان حرم‌سرا و دلقک‌ها را نیز نام برد. یکی از دلایلی هم که زنان دربار معمولاً زشت بوده‌اند، باز به سلیقه‌ی شاه برای سرگرمی بازمی‌گردد!

در مورد بسیاری از این‌دست مطالب در قجرتایم، به‌ویژه دوره قاجار نوشته‌ایم و با یکدیگر استفاده کرده‌ایم. در این پُست پرده‌ای دیگر از روزگاری که بر ایران گذشت را به قلم اعتمادالسلطنه در زمان ناصرالدین‌شاه قاجار می‌خوانیم. بنده تغییر چندانی در متن اصلی نداده‌ام تا بیش‌تر لذت ببرید.

زینب پاشا پیشتاز بیداریِ زن ستم‌دیده‌ی ایرانی بود و نامش در جنبش تنباکو غرورآفرین و افتخارآمیز است. از جمله اقدامات او می‌توان به شرکت در نهضت تحریم توتون و تنباکو، پیشگام در گشودن انبارهای محتکران تبریز در زمان قحطیِ نان و مصادره‌ی انبار میرزا عبدالرحیم قائم مقام اشاره کرد.