از آدمکشی تا آدمخواری
لابد شنیده‌اید که می‌گویند در فلان منطقه، انسانی را قربانیِ خدایان کرده‌اند. به‌جرأت می‌توان گفت که انسان‌ها، تنها موجوداتی‌اند که با کشتن و گاه خوردن هم‌نوع خود، هیچ مشکلی ندارند! نمونه‌های بسیاری را در تاریخ داریم؛ از «چنگیزخان مغول»، «حمله‌ی اعراب»، «آدولف هیتلر»، «قبایل سرخ‌پوستان»، اخیراً هم «گروه داعش» و «حوادث میانمار» و غیره… یا حتی در عقاید مذهبی هم از قربانی‌کردن انسان برای خدا سخن گفته شده‌است؛ مانند «ابراهیم» پیامبر که می‌خواست «اسماعیل» را قربانیِ خدا کند، یا حتی قطع عضو که از مجازات‌های اسلامی به شمار می‌رود. در اعتقادات بسیاری از نواحی، رسوم مربوط به آدمکشی رایج بوده و گاهی پا را از این‌هم فراتر گذاشته‌اند و انسان‌خواری کرده‌اند.
آزتک‌ها یکی از قبایل سرخ‌پوستی
آزتک‌ها یک قبیله‌ی سرخ‌پوستی در مکزیک بودند که از حدود سال‌های ۱۳۲۵ تا ۱۵۲۱م زندگی می‌کردند. گفته می‌شود آنها اشتهای سیری‌ناپذیری در خوردن انسان داشتند و آیین جشن خون و سلاخی می‌گرفتند. مشاهده‌ی کشته‌شدن و سلاخیِ آیینی، صدها و گاه هزاران‌نفر را در یک‌شب و تکرار مدام آن در سال، رعب و وحشتی فراگیر در قبایل همسایه برانگیخته بود. اشتهای آزتک‌ها برای خوردن گوشت انسان به‌قدری زیاد بود که مردم آن به‌شدت کم شده‌بودند؛ تا جایی‌که سران آزتک برای مذاکره جهت گرفتن قربانی، به سراغ سایر قبایل می‌رفتند و با تبانیِ سران بی‌کفایت آن قبایل، با به‌راه‌انداختن جنگی تشریفاتی و شکستی از پیش تعیین‌شده، قربانی‌های جشن خون را به دست می‌آوردند.
نحوه‌ی کشتن قربانی‌ها متفاوت بود؛ گاه فرد را به چوب می‌بستند و آن‌قدر تیر به سویش پرتاب می‌کردند تا به هلاکت می‌رسید و معتقد بودند که خون قربانی، باعث باروریِ زمین می‌شود. گاهی نیز به قربانی سلاح‌های چوبیِ ضعیف می‌دادند و وادارش می‌کردند تا بجنگد و سرانجام در جنگی نابرابر کشته می‌شد. نوع دیگری که بسیار جالب بود و از مراسم اصلی محسوب می‌شد و در ماه آوریل صورت می‌گرفت، بدین‌شکل بود که بعضی از اسیران زیبا را طیِ مناسک خاص، همراه با جشن‌های مختلف به‌عنوان قربانی، به پیشگاه ایزدان تقدیم می‌کردند؛ بدین‌شکل که کاهنان ۲۰ روز قبل از قربانی‌کردن، آداب درباری را به او می‌آموختند، نِی‌زدن به او یاد می‌دادند، خدمت‌کارانی در اختیارش می‌گذاشتند، جامه‌ی خدایی بر تَن‌اش می‌کردند، همچون اشراف دسته‌گلی به او می‌دادند و او به گردش می‌پرداخت؛ در حالی که همه در مقابلش کرنش می‌کردند. همچنین چهار دوشیزه را به عقدش درمی‌آوردند.
در روز جشن، به افتخارش، رقص و مهمانی برقرار می‌شد، همه مدح او را می‌گفتند، سپس او به‌همراه همسرانش سوار بر زورقی می‌شد و به معبدی می‌رفت؛ در آن‌جا همسرانش او را تَرک می‌کردند. او در حالی که نِی‌لبک می‌نواخت، از پله‌های معبد بالا می‌رفت. در بالای معبد کاهنان، لباسش را درمی‌آوردند، وی را در قربان‌گاه می‌خوابانیدند، سپس قلب تپنده‌اش را با چاقو درآورده و قلب خون‌چکان را رو به خورشید می‌گرفتند؛ یعنی «تقدیم به تو ای خورشید!» و سپس درون طشت می‌انداختند و آتش می‌زدند. بعد پوستش را کَنده و گوشت‌اش را می‌خوردند. بدین‌سان او را به خدایان تقدیم می‌کردند.
شاید چنین فکر کنید که رسم قربانی‌کردن انسان، تنها در بین آزتک‌ها رواج داشته‌است، اما چنین نیست. پژوهش‌ها و تحقیق‌های باستان‌شناسی حکایت از آن دارد که از هزاران‌سال پیش این رسم رایج بوده و عجیب‌تر اینکه حتی در آیین‌ها و گاه ادیان نیز به آن اشاره شده‌است. دین‌های «ابراهیمی» به دین‌هایی گفته می‌شود که از سنت «ابراهیم» الهام می‌گیرند؛ مانند یهود، مسیحیت و اسلام. یهود خود را دنبال‌کننده‌ی «ابراهیم» می‌داند، مسیحیت او را پدر ایمان می‌شناسد و اسلام نیز او را یکتاپرست و پیامبر را از نسل «ابراهیم» می‌داند.
قربانی‌کردن انسان به روایت بنی‌اسرائیل
بنا بر روایات بنی‌اسرائیل، قاضی‌القضات آن (یفتاح) نذر می‌کند که در صورت پیروزی در جنگ، اولین کسی را که از خانه به استقبالش بی‌آید را، قربانیِ «یهوه» سازد و در آتش بسوزاند. پس از پیروزی، اولین‌نفر، دختر دردانه‌اش به استقبال می‌آید و او با نهایت ناراحتی مجبور می‌شود که او را در آتش اندازد و قربانی کند. در کتاب «عهد قدیم» چندین‌بار به قربانی‌کردن انسان اشاره شده‌است؛ مانند قربانی‌کردن «اسماعیل» توسط پدرش. در کتب مقدس یهود در بسیاری از فصول به قربانی‌کردن فرزند اشاره شده‌است؛ برای مثال در «سفر لاویان» می‌گوید: «کسی که تخمش (فرزندش) را به مولوخ بدهد، مجازات نخواهد شد»، اما مطلب بسیار جالبی که در این متن استفاده شده، کلمه‌ی «هولوکاست» می‌باشد. هولوکاست واژه‌ای یهودی‌ست که به معنای قربانی‌کردن انسان برای خدایش در آتش می‌باشد تا توسط آتش خورده‌شود. (دیکشنری وبستر، نسخه‌ی ۱۹۴۵م)
قربانی‌کردن و خوردن انسان در تاریخ باستان
در تاریخ و متون گذشته باز هم رَد پای قربانی‌کردن انسان برای خدا وجود دارد. کاهنان «سارگون» در قرن ۲۳۰۰ قبل از میلاد، برای پیش‌گوییِ آینده، انسانی را قربانی می‌کردند و از روی کبد قربانی، آینده‌ی پادشاه را پیش‌گویی می‌کردند! قربانی گاهی از اسرا و گاهی نیز از افراد خودی بوده؛ این رسم حدود دو هزار سال ادامه داشته‌است. در ادیان کهن، هبه، توسط کاهنان در معبد انجام می‌شده‌است. هبه عبارت از قربانی‌کردن فرزند در راه عقیده است؛ همان که «ابراهیم» می‌خواست انجام دهد. «هرودوت» حتی درباره‌ی رسم قربانیان در ایران هم سخن گفته‌است؛ برای مثال می‌گوید که «آمستریس» همسر «خشایارشا» وقتی به سن کهولت می‌رسد، به شکرانه‌ی اینکه پیری را دیده‌است، دستور می‌دهد تا دو هفت‌نفر (۱۴ نفر) از جوانان بزرگ‌زاده‌ی پارسی را در زیرزمین زنده‌به‌گور کنند و این از رسوم مغان بوده‌است؛ مراسم هبه نیز باید در جایی مخصوص و در حضور مغان صورت می‌گرفته‌است. بابلیان هم رسم داشتند که انسان را قربانی کنند و کاهنان باید مقداری از گوشت قربانی را می‌خوردند.
کودکان؛ منبع بزرگ انرژی!
محبوب‌ترین قربانی در نزد بابلیان، کودکان بودند، خصوصاً نوزادان ذکور؛ زیرا کودکان را منبع بزرگ انرژی می‌دانستند و معتقد بودند که با مرگ قربانی، انرژی‌های او خارج می‌شود. در نزدیکیِ تونس، در یکی از مراکز پرستشِ «بعل» (بت بزرگ بابلیان) شش‌هزار خمره یافته‌اند که پُر از بقایای سوخته‌ی نوزادان بوده‌است! آیا چنین فکر می‌کنید که قربانی‌کردن انسان‌ها برای خدایان، تنها در گذشته بوده‌است؟ خیر! این کار کماکان در گوشه‌و‌کنار جهان رخ می‌دهد؛ گاهی توسط داعیه‌دارانِ تمدن و تکنولوژی! در همین دوران مدرن ما، هندوان هر ساله برای خدای مادر (کالی و شیوا) انسان قربانی می‌کنند؛ آنها هر جمعه در معبد شیوا یک کودک مذکر را قربانی می‌کنند.
قبیله‌ای در تایلند معتقدند که در یکی از روزهای سال، برای خاطر امنیت و حفظ حیات، باید دختری را که کم‌تر از ۱۴ سال دارد و زیبا و باکره باشد، قربانیِ خدایان کرد. در آن‌روز همه‌ی مردم در مقابل معبد جمع می‌شوند و روحانیون، لباس دختر را درمی‌آورند و او را بر روی یک جسم چوبی می‌خوابانند، غسل می‌دهند، بعد سرش را می‌بُرند و خونش را در ظرفی ریخته، به تمام اهالی می‌نوشانند! سپس جسد را در همان‌جا رها می‌کنند تا پوسیده و فاسد شود. تصاویر این مراسم غوغای بسیاری در رسانه‌های جهان به همراه داشت. در فرقه‌ی شیطان‌پرستان، قربانی‌کردن انسان، رسمی عادی به‌شمار می‌رود که هم‌اکنون نیز انجام می‌شود.
دین، وطن و صلح؛ بهانه‌ای برای آدمکشی
در چین سوپ جنین، جزء گران‌ترین غذاهاست؛ قیمت جنین گاه تا دو هزار دلار هم خرید و فروش می‌شود. در میانمار، بوداییان، کشتن مسلمانان را ثواب می‌دانند، و کودکان و زنان را زنده‌زنده کباب می‌کنند و می‌خورند. داعش هم با سربُریدن و قتل غیرمسلمانان معتقد است که در راه خدا شمشیر زده و کار خود را ثوابی بزرگ می‌شمارد. در جنگ‌ها نیز دولت‌های به‌ظاهر متمدن، از قربانی‌کردن مردم ابایی ندارند و آن را نشانی از شجاعت و پیروزی در راه وطن می‌دانند. حتی در حکومت‌ها نیز گاهی افراد فرزندان خود را اعدام می‌کنند و عقیده دارند که به آرمان‌های‌شان خدمت کرده‌اند و برای رسیدن به بهشت، عملی ثواب انجام داده‌اند. مخلص کلام اینکه در هر زمانی، رسم قربانی‌کردن انسان وجود داشته‌است. یک‌روز به‌نام دین، روزی دیگر به‌نام وطن و روزی هم به‌نام صلح، انسان‌ها را قربانی می‌کنند. انسان تنها موجودی‌ست که هم‌نوع خود را میکشد، قربانی می‌کند و گاه می‌خورد… در ادامه تصاویری مرتبط با همین مطلب را مشاهده می‌کنید.
نگارش و گردآوری؛ قجرتایم
7 پاسخ
نوشته اید که داعش غیر مسلمانان را فقط میکشت که باید عرض کنم اصلا اینطور نیست داعش چه مسلمان و چه غیر مسلمان را میکشت ، می‌توانید مستندها را تماشا کنید چه چطور داعش سربازان مسلمان یک پادگان را دسته جمعی میکشید و به رود فرات می اندازد یا چطور مسلمانان در سوریه را قتل عام می‌کند خصوصا شیعه ها را . در کل داعش هر کسی را که عضو گروه آنها نمی‌شد به بدترین شکل ممکن میکشت خواه مسلمان باشد ، خواه غیر مسلمان , در مورد قربانی کردن اسمائیل توسط ابراهیم باید عرض کنم این موضوع فقط آزمایشی الهی بوده و هرگز خداوند و پیامبرش ابراهیم انسان کش و موافق پدیده انسان کشی نبوده و‌نیستند و قطعا خداوند با این کار فقط خواسته پیامبر خود را امتحان کند ، و میبینم که پیامبر وقتی حاضر می‌شود برای رضای خدای خود همچین کاری کند خداوند گوسفندی را برای قربانی به سوی ابراهیم میفرستد و چقدر خوب بود که انسان‌ها از این موضوع درس بگیرند و متوجه شوند که خداوند عالم هرگز راضی به کشتن هیچ انسانی برای خاطر خودش نمی‌شود و بهتر است انسان‌هایی که در فرقه های عجیب حاضر به قربانی کردن انسان می‌شوند یاد بگیرند و حداقل یک گوسفند را قربانی کنند و‌گوشتش را بخورند نه اینکه فرزند خود را قربانی کنند یا انسانی را بکشند ، شاید این پیامی هست از طرف پروردگار برای انسان‌های کودن و احمق
به اعتراف صریح دونالد ترامپ و نخست وزیر وقت قطر داعش ساخته و پرداخته آمریکا بوده و عربستان، قطر و امارت هزینه ها و اردن و ترکیه لجستیک و پشتیبانی آن را به عهده داشته اند، البته نمونه موفق آن طالبان بود که با همین طراحی موفق به نابودی اتحاد جماهیر شوروی و تجزیه این کشور گردید.
سلام.. برای داعش که فقط غیر مسلمانان را میکشد باید بگم که اشتباهه و انان اولا اعتقاد بر این دارند مسلمانان رابکشند دوما اگر بشود غیر مسلمانان را هم میکشند ولی هدف اصلی آنان مسلمانانند
حضرت ابراهیم برای امتحان الهی می خواستند پسرشان را سر ببرند نه برای جهالت و جاهلیت بعدم خداوند به هیچ وجه خواسته اشون این نبود که حضرت اسماعیل سر بریده شود و اصل امتحان الهی بود تالحظه ی آخر هم که خداوند متعال چاقو را کند کردند تا سر بریده نشود
نهایت غرض ورزی و مسائل غیر واقعی در نوشته تون پیداست داعش فقط غیر مسلمان را سر می برید واقعا خنده تون نمیگیره یعنی نمی دونید کی داعش ساخت به چه منظوری و چه تعداد از مسلمانان سلاخی کردن همه می دونن قربانی کردن اسماعیل فقط برای سنجش میزان ایمان ابراهیم بود و در نهایت گوسفندی قربانی شد
سپاسگزارم گرامی، اطلاعات شما خیلی تأثیرگذار بود!
*حتی در حکومت‌ها نیز گاهی افراد فرزندان خود را اعدام می‌کنند و عقیده دارند که به آرمان‌های‌شان خدمت کرده‌اند و برای رسیدن به بهشت، عملی ثواب انجام داده‌اند.* فکر میکنم منظور شما آقای محمدی گیلانی باشه که میگن حکم اعدام پسر خودش رو داد. بجای اینکه بیای از فردی که قانون رو در مورد نزدیک ترین و عزیزترین شخص به خودش اجرا کرده تقدیر کنی، میای اونو به آدمخواری ربط میدی؟ حالا اکه اینکار رو نمیکرد شماها یه داستان دیگه ردیف میکردید. میگفتید بچه های مردم رو اعدام کرد و پسر خودشو نه. من واقعا تعجب میکنم از عمق جهت دار بودن مطالب شما. آدمخواری رو به مسائل سیاسی ربط دادن واقعا هنر میخاد.
ما در این مطلب نه، اما حقیقتاً شما خوب ربط می‌دهید!