در میان اهالیِ رسانه، از اولین قربانیان انقلاب بود. او که تا آخرین دقایق پیش از تصرف ساختمان رادیو، خود را متعهد می‌دانست تا اخبار را به گوش مخاطبان خود برساند، در نظر انقلابیون ، «ساواکی» و «مهره و عامل رژیم شاهنشاهی» بود. در نتیجه؛ دستگیر و دادگاهی شد. «محمدتقی روحانی مقدم» که با نام «تقی روحانی» شناخته می‌شد، یکی از مشهورترین گویندگان بخش خبر در «رادیو ایران» بود و با اجرا در برنامه‌ی محبوب و پُرمخاطب «مسابقه‌ی ۲۰ سؤالی» و سپس «صبح جمعه با شما» به شهرت فراوانی رسیده‌بود.
بیشتر گویندگان رادیو ایران او را «استادِ» خود می‌شناسند. «روحانی» به‌قدری در کار خود مقید بود که در سال ۱۳۵۷ و اعتصاب سراسریِ رسانه‌ها هم حاضر نشد که دست از کار بکشد و تا بهمن‌ماه همان سال و در آستانه‌ی سقوط حکومت پهلوی، با وجود دشواری‌های فراوان و نبود همکاران، به پخش اخبار اشتغال داشت.
او تولد ۵۹ سالگی‌اش را در مردادماه سال ۱۳۵۸ در زندان سپری کرد و شهریورماه همان سال بود که شعبه‌ی اول دادگاه انقلاب اسلامی او را به ۵ سال حبس و ۸۰ ضربه‌ی شلاق محکوم کرد. «روحانی» در دادگاه انقلاب برای دفاع از خود گفته‌بود که کار گوینده، خواندن مطالبی‌ست که به دست او می‌دهند. گوینده، نویسنده و مفسّر مطالب نیست و خانه‌ی محقر او گویای آن است که وی اهل سوءاستفاده از کار گویندگی نبوده‌است، وگرنه اوضاع مادی‌ا‌ش چنین نبود.
«روزنامه‌ی کیهان» در تاریخ ۲۹ شهریورماه ۱۳۵۸ در مورد «تقی روحانی» نوشت:
او نقش بلندگوی رژیم را در رادیو و تلویزیون ایفا کرده و با کلمات فریبنده‌ی خود در سرویس‌های خبریِ رادیو به توجیه جنایات رژیم خون‌خوار و دست‌نشاندگان پلید پرداخته است. وی بار‌ها ملت غیور و به‌پاخاسته‌ی ایران و رهبران انقلاب اسلامیِ ایران، به‌خصوص «امام خمینی» را مورد اهانت و توهین قرار داده‌بود و بی‌شرمی را بدانجا رسانده‌بود که مردم مبارز تهران در تظاهرات خود خواستار اعدام چنین فردی شده‌بودند.
اما عده‌ای این حکم را برای او کافی نمی‌دانستند! به همین علت گروه توحیدیِ پیام مستضعفین در روز انتقال به زندان ایرانشهر، او را ربوده و در بیابان‌های جنوب مهرآباد، به شدت کتک زدند. نوشته‌اند جمجمه‌اش شکافته و مغزش پیدا بود. سپس زبانش را بُریده و در همان‌جا رهایش کردند. در نهایت با وجود صدمات شدیدی که به «روحانی» وارد شده‌بود، او زنده ماند، اما ضربات شدید به مخچه و نخاع، ادامه‌ی حیات او را با سختیِ فراوانی همراه ساخت. سرانجام پس از سپری‌کردن سال‌هایی سخت، به دلیل مشکلات شدید جسمی و روحی، در روز ۵ تیرماه ۱۳۹۲ در بیمارستان سرخه‌حصار تهران درگذشت. یادش گرامی…
نگارش و گردآوری؛ قجرتایم
