مشکلی پدید آمد و اُمت خداجوی هم دعاهای خالصانه‌ی خود را ادامه دادند، اما مورد اجابت حضرت حق قرار نگرفت و «آیت‌الله خمینی» به دلیل آنچه «سکته‌ی وسیع قلبی» خوانده شد، درگذشت. خبر فوت وی در ساعت هفت صبح ۱۴ خردادماه ۱۳۶۸ در اولین بخش خبریِ رادیو سراسریِ ایران به اطلاع عمومی رسید. در ابتدا چند گزینه برای محل دفن «آیت‌الله خمینی» در نظر گرفته شده‌بود؛ این گزینه‌ها عبارت بودند از جماران، مسجد جمکران، مصلای تهران، حرم فاطمه معصومه، کوشک نصرت در قم و بهشت‌زهرای تهران که در نهایت تصمیم به دفن پیکر در زمینی خالی در نزدیکیِ بهشت‌زهرا گرفته‌شد تا امکان گسترش این مکان فراهم باشد. تا یک‌سال پس از درگذشت «آیت‌الله خمینی» هیچ بنای خاصی بر روی مقبره‌ی او وجود نداشت، اما در سال‌های بعد بنایی بزرگ در محل دفن وی ساخته‌شد که توسعه‌ی آن تا سال‌ها و همین امروزه ادامه داشته‌است.
«روزنامه‌ی اطلاعات» در سال ۱۳۷۱ نوشت:
«مرقد و مصلای «امام‌خمینی» در بهشت‌زهرا، بنایی شامل ۶۰ هزار متر مربع بنای سرپوشیده، مساحت مسقفی به طول یک کیلومتر و عرض بیش از نیم‌کیلومتر است که نظیر آن در هیچ‌یک از دیگر بناهای مذهبیِ جهان، چه اسلامی، چه مسیحی، چه یهودی، و چه مذاهب غیر توحیدی نمی‌توان یافت. سازه‌ی اصلیِ مقبره، دارای مقاومت در برابر زلزله‌ای به قدرت ۸ ریشتر است و به گفته‌ی مدیرکل مقبره، از برج میلاد نیز مقاوم‌تر است. اسکلت فولادیِ ساخته‌شده برای گنبد ۳۶۰ تُن وزن دارد و روکش آن هم ۴۰ تا ۵۰ تُن وزن خواهد داشت که در مجموع به ۴۰۰ تُن می‌رسد. در اطراف حرم، ۴ گلدسته‌ی طلاکاری‌شده به بلندیِ ۹۱ متر ساخته شده‌است.»
این آرامگاه همچنین مجموعاً دارای پنج گنبد است که گنبد اصلی، فلزی و ۴ گنبد دیگر کاشی‌کاری شده‌اند. البته گنبد اصلی در سال ۱۳۸۹ طلاکاری شد. همچنین ۵ ورودیِ اصلی در صحن‌های شرقی و غربی وجود دارد. موزه‌ی آرامگاه به مساحت ۱۵ هزار متر مربع حاویِ آثار مربوط به «آیت‌الله خمینی» است. دکتر «عطاالله امیدوار» که از همراهان «آیت‌الله خمینی» در پاریس بوده می‌گوید: «در بازدید از موزه متوجه شدم که این بخش از حرم چه عمارت گران‌قیمتی‌ست. در موزه‌ی آرامگاه تعداد زیادی اتاق می‌بینید که سنگ‌های گران‌قیمت تا سقف آن را پوشانده و روی هر دیوار، خط‌نوشته یا حجاری و… قرار دارد. این موضوع به اندازه‌ای به چشم می‌آید که خودِ بنای موزه تبدیل به موزه شده؛ دیوارهایش دیگر جایی برای نصب یک اثر هنری ندارد، هر جا که بخواهید تابلویی آویزان کنید، روی آینه یا کتیبه‌ای گران‌قیمت قرار می‌گیرد.»
در دوران شهرداریِ «محمود احمدی‌نژاد» و اصرار او برای انتقال نمایشگاه بین‌المللیِ تهران، با مصوبه‌ی شورای دوم شهر تهران، ساخت مجموعه‌ی جدیدی به‌نام «شهر آفتاب» به مرکزیت مقبره‌ی «آیت‌الله خمینی» در سال ۱۳۸۴ آغاز شد. زمان احداث «شهر آفتاب» ۲ سال و بودجه‌ی آن ۸۰۰ میلیارد تومان برآورد شد؛ پروژه‌ای که قرار بود تا سال ۱۳۸۶ به پایان برسد، تا سال ۱۳۹۵ به طول انجامید و گفته‌اند که بیش از هزار میلیارد برای فاز اول آن هزینه شده‌است! «شهر آفتاب» همچنین به‌عنوان شهری حوزوی عنوان شده‌است. «محمدعلی انصاری» دبیر ستاد بزرگداشت مراسم «ارتحال امام‌خمینی» گفته‌است: «یکی از خدمات حرم به تهران و به پایتخت، این است که هزاران هکتار زمین را از خطر توسعه‌ی بی‌برنامه از قبیل آلونک‌ها و زاغه‌نشینی حفظ کرده‌است.»
«محمدعلی انصاری» در جواب منتقدانِ زرق و برق آرامگاه گفته‌است: «یک تصوری بود که می‌گفت امام ساده‌اندیش بوده‌است و خانه‌اش محقر بوده و کجای زندگیِ ایشان زرق و برق داشته و تجملاتی بوده. حال باید پرسید مگر «حضرت ابراهیم» زاهد نبود؟! چرا انبیا در طول تاریخ متولیِ آب و نظافت آن خانه بودند؟! همچنین باید پرسید که چرا حرم «حضرت علی» آن ایوان‌های طلا و آن صحن‌ها را دارد و چرا حرم «حضرت رضا» مجلل است؟!»
سال‌ها پس از درگذشت «آیت‌الله خمینی»، در محلی که وی اولین سخنرانیِ خود را در بهشت‌زهرا انجام داد، جایگاه مخصوصی به‌نام «جایگاه جلوس حضرت امام» ساخته‌شد. تاکنون هیچ گزارش مستند و شفافی از مخارج ساخت این مقبره منتشر نشده‌است، اما بدون هیچ‌شکی از نظر وسعت و تجملات، مقبره‌ی «آیت‌الله خمینی» گران‌قیمت‌ترین و وسیع‌ترین مقبره در طول تاریخ زیست انسان در سرتاسر گیتی به‌شمار می‌رود و حتی مقبره‌ی «پیغمبر اسلام و ائمه‌ی شیعه» نیز قابل مقایسه با آنچه «آستان مطهر امام‌خمینی (س)» خوانده می‌شود نیست! سال گذشته در یک افشاگری مشخص شد که سالیانه یک‌میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان فقط هزینه‌ی نگهداریِ سرویس بهداشتیِ مقبره می‌شود. تولیت مقبره نیز با خانواده‌ی «آیت‌الله خمینی» است.
نگارش و گردآوری؛ قجرتایم
2 پاسخ
اونهایی که فکر میکنم خمینی اگر زنده بود اقتصاد ایران فرق میکرد یا دارن خودشون رو‌فریب میدن یا دارن مردم را فریب میدهند
. اگر خمینی زنده بود اقتصاد همین بود که هست تنها فرق جامعه فشار مذهبی بیشتر بود مثل دورانی که بابت یک دستگاه ویدیو هشتاد ضربه شلاق یا قدقن بودن روپوش رنگی برای خانمها و یا ممنوعیت هرنوع موسیقی شاد در تلویزیون یا ممنوعیت لباس رنگی یا آستین کوتاه برای مردان ممنوع و کروات هم که نجس و جرم خوردن ماهی خاویار ازون برون حکم شلاق ووووو بود
اگر اون بود عمرن برجامو امضا میکرد و کشور این همه مشکل اقتصادی نداشت