تاریخ جنگ‌های ایران و روس هم‌چنان عبرت‌انگیز است. ماجرا از آن‌جایی تأمل‌برانگیز می‌شود که دست روحانیون در تعیین تصمیمات سیاسی باز می‌شود و نظر بزرگانی چون قائم‌مقام فراهانی را رَد می‌کنند و با لفظ تکفیر خیرخواهان را معدوم می‌نمایند. نمونه‌اش را کوتاه در همین پست می‌خوانید.

در این پست نامه‌ی دردناک مشروطه‌خواهان ساکن قفقاز را می‌خوانید. در زمان انقلاب مشروطه، وضعیت ایران بسیار وخیم بود و تمام اهل مملکت به دنبال فرصتی بودند تا شرایط را تغییر دهند. فقر و قحطی و خشکسالی در جای‌جای ایران شدت بیشتری می‌گرفت و جان‌های بسیاری می‌ستاند.

آزادی زنان در ایران همواره مسئله‌ای مهمی بوده، اما ماهیتِ سیاسی‌مذهبی و وقوع پیاپی تغییرات در ایران، آن‌ها را از به دست‌آوردن حقوق اولیه‌شان هم‌چنان دور و محروم کرده‌است. با این وجود یکی از دوران مثلاً خوشِ آن‌ها در زمان پادشاهیِ شاه‌عباس بزرگ بوده که در ادامه می‌خوانید.

محمدرضا پهلوی؛ پادشاه ایران که هفتم خرداد ۱۳۵۷ (سال انقلاب) به مناسبت روز ولادت حضرت فاطمه به مشهد رفته‌بود، در نطقی در آرامگاه حضرت رضا مطالبی بیان کرده‌بود که همان روز از رادیو تلویزیون دولتی پخش شد و روز بعد با عکس او در برابر ضریح در صفحات اول روزنامه‌ها انتشار یافت.

تکرار تاریخ؛ یعنی پس از بُریده‌شدن رگ‌های میرزا تقی‌خان امیرکبیر، شاه جوان «تصویر علی» را بر در و دیوار کاخ خود آویخت و با روحانیتِ طردشده توسط امیرکبیر از درِ آشتی درآمد. روحانیت جان گرفت و در همان سال‌های نخستین پادشاهیِ ناصرالدین‌شاه، نخست یهودآزاری نیز شروع شد.

در طول تاریخ، سرزمین ایران جهانگردان بسیاری به خود دیده که وسیله‌ی معرفیِ ایران و ایرانیان به سایر ملل بوده‌اند. در این پست با پروفسور آرتور پوپ و همسرش آشنا می‌شوید که تقریباً تا پایان عمر در ایران به اکتشافات و تحقیقات خود درباره‌ی تاریخ و تمدن و هنر ایران ادامه داد، اما…!

در مورد نظربازی؛ در زمان ولایتعهدیِ فتحعلی‌شاه قاجار، او به لقب جهانبانی مفتخر و در شیراز حکومت داشت. روزی بچه‌ی خوش‌سیمایی را دید و قلب و روح مبارک به چهره‌ی او مایل گردید. خواست در دستگاه خلوت حکومت باشد. شبی با آخوند مُلاعباس وصف شمایل بچه و میل خاطر خودش را شرح داد.

تشییع جنازه در ایران و دیگر نقاط جهان به شکل‌های متفاوتی صورت می‌گیرد که بر اساس سنت‌های به‌جامانده‌ی تاریخی انجام می‌پذیرد. برای مثال؛ تشییع جنازه‌ی پادشاهان صفوی در ایران نیز آداب و رسوم ویژه‌ی خود را داشته که در این پست هم با استفاده از یک سفرنامه آن را گردآوری کرده‌ایم.