زینب پاشا پیشتاز بیداریِ زن ستم‌دیده‌ی ایرانی بود و نامش در جنبش تنباکو غرورآفرین و افتخارآمیز است. از جمله اقدامات او می‌توان به شرکت در نهضت تحریم توتون و تنباکو، پیشگام در گشودن انبارهای محتکران تبریز در زمان قحطیِ نان و مصادره‌ی انبار میرزا عبدالرحیم قائم مقام اشاره کرد.

شعبان جعفری مصداق پارادوکس است؛ او لات و مرید سیدابوالقاسم کاشانی، مخالف سرسخت دکتر مصدق و حزب توده، طرفدار شاه و حامیِ گروه فدائیان اسلام بود! وی از همان دوران کودکی پُرشرّ و شور بود و نشانی از آرامش و آسایش نداشت. نقش او در کودتای ۲۸ مردادماه ۱۳۳۲ نیز پُررنگ بوده‌است.

نخستین مکان نمایش فیلم برای عموم در تهران در سال ۱۲۸۳خ، دو سال پیش از صدور فرمان مشروطیت در تهران، توسط ابراهیم‌خان صحاف‌باشی افتتاح شد. سینمای ایران با ر‌وی‌کارآمدن رضاشاه پهلوی با سرعتی ملایم راه توسعه و ترقی را پیمود، اما پس از انقلاب اسلامی، دچار دگرگونیِ زیادی شد.

اکنون بیش از ۸۰ سال از تأسیس حزب توده گذشته‌است؛ حزبی که از سال ۱۳۲۰خ آغاز به فعالیت کرد و روشنفکران، دانشجویان و کارگران از اعضای مؤثر آن بودند. هر چند که حزب توده در جذب روحانیون، روستاییان، بازرگانان و بازاریان ناتوان بود، اما تلاش زیادی در گرفتن مناصب مهم دولتی داشت.

فضل‌الله نوری مازندرانی، معروف به شیخ فضل‌الله نوری (یا شیخ نوری) در سال ۱۲۲۲خ در کجور مازندران به دنیا آمد. او در فقه و اصول به درجه‌ی اجتهاد رسید و از بهترین شاگردان حاج میرزا حسن شیرازی بود. وی با مشروطه و قانون‌اساسی آن‌زمان مخالفت‌های بسیاری داشت که در ادامه می‌خوانید.

بریتانیا در سال ۱۹۶۸م خروج نیروهای خود از بحرین را رسماً اعلام کرد و محمدرضاشاه پهلوی گفت که از حق حاکمیت ایران بر بحرین منصرف نشده‌است. پیش‌تر در پُستی مفصل به جدایی بحرین به واسطه‌ی یک همه‌پرسی پرداخته‌ایم، اما در این پُست نگاهی کوتاه و تاریخی به استقلال بحرین داریم.

میرزا محمدتقی‌خان فراهانی که پس از رسیدن صدارت توسط ناصرالدین‌شاه قاجار در مهرماه ۱۲۲۷خ ملقب به امیرکبیر شد، سه‌سال صدراعظم ایران بود و خدمات بسیار مهمی هم داشت. پیش از رسیدن به صدارت، مهد علیا (مادر ناصرالدین‌شاه) با قدرت‌گرفتن وی مخالف بود و سرانجام شد آن‌چه که نباید!

با توجه به مشکلات بسیار ایران در عصر قاجار، جنبش مشروطه ایران برای محدودیت و کاهش قدرت پادشاه پدید آمد و اهدافی چون آزادیِ فردی، عدالت قضایی و حاکمیت قانون را در سر داشت. پس از پیروزی مجاهدان بود که مجلس اول به توپ بسته شد و مجلس دوم نیز با دخالت روس و انگلیس مواجه گشت.