۲۰ سال پیش در تاریخ نهم شهریورماه ۱۳۸۱ «مرد تنها»، «فرهاد مهراد» در سن ۵۹ سالگی چشمانش را برای همیشه به‌روی این جهان بست. پس از مرگ او، همسرش اجازه‌ی پخش آثارش را در صداوسیمای حکومتی نداد. «فرهاد مهراد» که با نام کوچکش شهره‌ی موسیقیِ ایران شد، کارش را در دهه‌ی ۴۰ خورشیدی با گروهی چهارنفره با نام عجیب «چهار بچه جن» به زبان انگلیسی آغاز کرد و پس از آن، سال‌ها با گروه «بلک‌کتس» فعالیت موسیقاییِ خود را ادامه داد. آن‌زمان این گروه تازه‌‌تأسیس به رهبریِ «شهبال شب‌پره» برنامه اجرا می‌کرد و «فرهاد» نیز به‌عنوان خواننده و نوازنده به گروه اضافه شد و با بازخوانیِ آثاری از «بیتلز» (یک گروه راک انگلیسی)، «الویس پرسلی» (خواننده و بازیگر آمریکایی)، «ری‌چارلز» (خواننده و نوازنده‌ی آمریکایی) و بسیاری از چهره‌های شاخص آن‌دوران موسیقیِ جهان، مخاطبانش را که بیشتر غیر فارسی‌زبان بودند را برای رزرو میزهای رستوران دانسینگ کوچینی به رقابت وادار کرد!
همکاریِ «فرهاد مهراد» و «بلک‌کتز» تا سال‌ها ادامه یافت و سرانجام به علت اختلاف‌نظرهایی به جداییِ «فرهاد» از این گروه انجامید. در فضای دهه‌ی ۵۰خ که تلویزیون به خانه‌ی بسیاری از ایرانیان راه یافته و اکران «فیلم فارسی» رونق گرفته‌بود، شُوهای مختلف اجرا می‌شد و موسیقیِ کاباره‌ای نیز مخاطبان خود را داشت، باید اتفاق دیگری رقم می‌خورد که عده‌ی بیشتری با صدای «ری‌چارلزِ» ایران آشنا شوند. «اسفندیار منفردزاده» این قدم را برای «فرهاد» برداشت و با انتخاب او برای اجرای ترانه‌ی «مرد تنها» به شهرت «فرهاد» سرعت بخشید. «فرهاد» در ۲۶ سالگی و در سال ۱۳۴۸ ترانه‌ی «مرد تنها» را برای فیلم «رضا موتوری» اجرا کرد و در میان مخاطبین فارسی‌زبان محبوب شد. «فرهاد» در همین دوره با توجه به جَو و فضای اعتراضیِ موجود، بیشتر به موسیقیِ نقادانه روی آورد که مضمون اعتراضی داشت؛ اما خودِ او به‌طور کلی، حداقل در آن‌دوره سیاسی نبود.
پس از انقلاب ۵۷ در ایران، «فرهاد» هم مانند دیگر هنرمندان وقت، دست‌کم ۱۵ سال ممنوع‌الکار شد و سپس در دهه‌ی ۷۰خ، آلبوم «خواب در بیداری» را منتشر کرد. در واقع سبک و سیاق کار هنریِ او همیشه مسیری مشخص را طی می‌کرد و بنا به خواست جامعه، شهوتِ شهرتِ گذرا یا برای درآمد بیشتر، هیچ‌وقت سبک و سیاقش را تغییر نداد. سرانجام مدتی پس از انتشار آخرین آلبومش به‌نام «برف»، بیماری‌اش [هپاتیت سی] که از جوانی همراهش بود، شدت گرفت؛ پس در خردادماه ۱۳۸۱ برای درمان به فرانسه رفت و در تاریخ نهم شهریورماه همان‌سال در این کشور درگذشت. همسرش «پوران گلفام» تصمیم گرفت تا پیکر او را بسوزاند که با دخالت سفارت جمهوری‌اسلامی ایران، شرکت فرانسوی از انجام این کار سر باز زد و در نهایت در گورستان «تیه» در پاریس دفن شد! بعد از درگذشت این هنرمند، از تعدادی از آثار او توسط صداوسیما سوءاستفاده می‌شد که با واکنش «پوران» و با شکایت به شعبه‌ی ۸۰ دادگاه عمومیِ تهران در حکمی از ادامه‌ی پخش آهنگ‌ها توسط صداوسیما جلوگیری شد. یادش گرامی و راهش پُررهرو باد… در ادامه بخشی به‌یادماندنی از فیلم «رضا موتوری» با صدای «فرهاد» و تصاویری قدیمی از این خواننده را مشاهده می‌کنید.
موسیقی فیلم «رضا موتوری» با صدای «فرهاد»
نگارش و گردآوری؛ قجرتایم
