کشتار نانجینگ؛ قتل‌عام و تجاوز کم‌سابقه در تاریخ جهان! + آلبوم تصاویر (۱۸+)

مقاومت بی‌تأثیر چینی‌ها در کشتار نانجینگ

در تاریخ ۱۷ آگوست ۱۹۳۷م و در جریان کشتار نانجینگ، ارتش ژاپن در تلاش برای تصرف شهر شانگهای با مقاومت سخت مدافعان چینی مواجه شد و متحمل تلفات سنگینی گردید. نبردهای تَن‌به‌تن و شهری در شانگهای برای طرفین بسیار خونین بود، اما در اواسط نوامبر ژاپنی‌ها موفق شدند که شهر را به کمک گلوله‌باران دریایی تصرف کنند. تلفات بالای نیروهای ژاپنی و در نتیجه روحیه‌ی پایین آنان موجب شد تا فرمانده‌ی ستاد کل ارتش ژاپن در توکیو در ابتدا تصمیم بگیرد که جنگ را بیش از این گسترش ندهد، اما سپس در یکم دسامبر سرفرماندهیِ ارتش ژاپن به ارتش ناحیه‌ی مرکزیِ ژاپن و ارتش دهم دستور داد تا پایتخت جدید چین؛ یعنی شهر نانجینگ را تصرف کند.

«چیانگ کای‌شک» رئیس‌جمهور وقت چین پس از تصرف شانگهای فهمید که سقوط نانجینگ امری حتمی خواهد بود. او و افراد ستادش این‌گونه نتیجه‌گیری کردند که آنان نمی‌توانند در یک اقدام سمبولیک، افرادشان را به نابودی بکشانند، اما انتظار داشتند که از شهر دفاع شود. ژنرال «ژی» در یک کنفرانس خبری که با حضور خبرنگاران خارجی برگزار شد، اعلام کرد که شهر نانجینگ تسلیم نخواهد شد و تا پای مرگ به مقاومت ادامه خواهد داد. نیروی تحت فرماندهیِ «تانگ» متشکل از صدهزار سرباز بود که شامل تعدادی از سربازان چینی بود که در جنگ شانگهای حضور داشتند. او بر اساس رهنمودهای «چیانگ کای‌شک» به‌منظور جلوگیری از فرار غیرنظامیان دستور داد تا از بندرگاه شهر به‌شدت مراقبت گردد. نیروهای دفاعیِ شهر راه‌ها را بستند، کشتی‌ها را تخریب نمودند، روستاهای نزدیک به شهر نانجینگ را آتش زدند و از تخلیه‌ی گسترده شهر نیز جلوگیری کردند.

سپس نقشه‌های جداگانه‌ای برای دفاع از شهر تهیه شد و این نقشه‌ها موجب شد تا سربازان چینی که در جریان نبرد شانگهای متحمل شکست شده‌بودند، دلگرم شوند، اما این نقشه‌ها کمکی به مدافعان نکرد. در جریان این نبرد، تعداد زیادی از مدافعان چینی کشته شدند و شهر به اشغال ارتش ژاپن درآمد. فاجعه از آن‌جا شروع شد که دو افسر ارتش ژاپن مسابقه گذاشتند که چه‌کسی می‌تواند زودتر از دیگری صد نفر را با استفاده از شمشیر سامورایی گردن بزند! یک روزنامه‌ی ژاپنی به‌نام «توکیو نیچی نیچی شیمبون» به‌صورت روزانه این مسابقه را پوشش می‌داد و به ذکر تعداد قربانیان این دو تَن در جریان کُشتار می‌پرداخت. در نهایت آمار کشته‌شدگان توسط آنان به این شرح بود: «ماکویی با ۱۰۵ قربانی و نودا با ۱۰۶ قربانی!»

تجاوز سیستماتیک در جریان کشتار نانجینگ

شواهد و مدارک ارائه‌شده توسط منابع غربی و چینی بیان می‌دارد که با سقوط شهر و تسخیر آن توسط ارتش ژاپن، قوای اشغال‌گر دست به اقداماتی مانند کشتار جمعی و تجاوز جمعی، دزدی و چپاول، آتش‌سوزی عمدی، زنده‌به‌گورکردن و شکنجه و دیگر جنایت زده‌است. برخی از این شواهد توسط اتباع خارجی مانند «جان راب» که در زمان وقوع این جنایات در نانجینگ حضور داشتند ارائه شده‌است. دیگر شواهد شامل شواهد دست‌اول از نجات‌یافتگان و گزارش‌های روزنامه‌نگاران غربی و ژاپنی و همچنین خاطرات اشخاص مهم نظامی می‌شود. یک مبلغ مذهبیِ اهل آمریکا به‌نام «جان مگی» اولین کسی بود که اقدام به فیلم‌برداری از جنایات و کشتار نانجینگ کرد و اولین کسی هم بود که از این جنایات عکس تهیه نمود.

بر اساس برآورد دادگاه جنایات جنگی در شرق دور، حدود ۲۰ هزار زن که شامل کودکان و افراد بزرگسال نیز می‌شد، در طول مدت شش‌هفته توسط افراد ارتش ژاپن مورد تجاوز قرار گرفتند. قسمت عمده‌ای از این افراد در جریان یک تجاوز سیستماتیک که در آن سربازان ژاپنی اقدام به جست‌و‌جوی خانه‌به‌خانه برای به‌دست‌آوردن دختران جوان نمودند، تعداد زیادی از زنان را به اسارت گرفتند و سپس به‌طور دسته‌جمعی اقدام به تجاوز به آنان نمودند، رخ داد. اکثر این زنان بلافاصله پس از تجاوز کشته شدند و یا قطع عضو گردیدند. تعدادی از این عده با استفاده از سلاح سرد، سرنیزه و یا چوب بامبو به داخل واژن کشته شدند. کودکان خردسال از این جنایات معاف شدند؛ زیرا سربازان ژاپنی تصمیم داشتند تا دوباره به آنان تجاوز نمایند!

یک کشیش آمریکایی به‌نام «جیمز ام. مک‌کالوم» در دفتر خاطراتش چنین نوشت:

«من نمی‌دانم چه‌زمانی این مسئله تمام خواهد شد. من هرگز این‌چنین بی‌رحمی‌ای را نشنیده‌ام. تجاوز! تجاوز! تجاوز! ما تخمین می‌زنیم که حداقل هزار مورد در شب و بسیار بیشتر در روز اتفاق می‌افتد. در صورت بروز مخالفت و یا هر چیزی که مخالفت به‌نظر برسد، سرنیزه و زخم چاقو و یا گلوله وجود خواهد داشت. زنان هر روز صبح و بعد از ظهر و عصر مورد تجاوز قرار می‌گیرند.»

«جان راب» نیز در خاطرات خود نوشته‌است:

«بیش از هزار زن و کودک در شب گذشته مورد تجاوز قرار گرفته‌اند که فقط صد تَن از ایشان در کالج دخترانه گینلینگ مورد تجاوز قرار گرفتند. شما در شهر چیزی به‌جز تجاوز به عنف نمی‌شنوید. اگر شوهران و یا برادران آن‌ها مداخله کنند، به ضرب گلوله کشته خواهند شد. آن‌چه را که در نانجینگ می‌بینید و یا می‌شنوید، در تمام جهات یک بی‌رحمی و حیوانیت از سوی سربازان ژاپنی است.»

همچنین نیروهای ژاپنی خانواده‌های چینی را مجبور به ارتکاب اعمال زنای با محارم نمودند؛ فرزندان مجبور به تجاوز به مادران‌شان، و پدران مجبور به تجاوز به دختران‌شان شدند. یک زن حامله که مورد تجاوز دسته‌جمعیِ سربازان ژاپنی قرار گرفته‌بود، تنها چندساعت بعد از تجاوز زایمان کرد، ولی کودکش از نظر جسمی آسیبی ندیده‌بود. یک راهب که زندگیِ بدون ازدواج را انتخاب نموده‌بود، مجبور به تجاوز به یک زن شد. زنان باردار یکی از اهداف کشتار توسط سربازان ژاپنی بودند؛ سربازان ژاپنی اغلب پس از تجاوز به آن‌ها اقدام به واردکردن سرنیزه به شکم‌شان می‌کردند. یکی از بازماندگان از جنایات نانجینگ به‌نام «تانگ جون‌شان» درباره‌ی این‌گونه رفتارها این‌چنین شهادت داده‌است:

«در یک صف از مردم، نفر آخر یک زن باردار بود، یک سرباز ژاپنی فکر کرد که می‌تواند به او تجاوز کند. این سرباز او را از صف به بیرون هُل داد و ۱۰ متر آن‌طرف‌تر برد. این سرباز سعی نمود تا به او تجاوز کند، اما زن به‌سختی مقاومت می‌کرد. سربازان ژاپنی ناگهان سرنیزه‌ی خود را در شکم این زن فرو کرد و زن فریاد آخرش را کشید. روده‌ی او بیرون ریخته‌بود. سپس سرباز با چاقو، بند ناف جنین را که به وضوح قابل رؤیت بود، بُرید و جنین را به کنار پرتاب نمود.»

«تعداد ۳۰ سرباز ژاپنی درب منزل شماره‌ی پنج در خیابان «هسینگ لو کو» در بخش جنوب‌شرقیِ شهر را کوبیدند. پس از آن‌که صاحب‌خانه که نامش آقای «ها» بود و در را باز کرد، بلافاصله با شلیک یک رولور توسط سربازان ژاپنی کشته شد و همسرش نیز پس از شوهرش کشته شد؛ خانم «ها» از آنان پرسیده بود که چرا همسر مرا کشتید و آنان به‌جای جواب به او شلیک کردند. خانم «هسیا» که تلاش کرده‌بود تا خود و فرزند یک‌ساله‌اش را در زیر یک میز پنهان کند، توسط سربازان ژاپنی یافته‌شد و لخت گردید.

پس از آن‌که یک و یا بیشتر از یک سرباز ژاپنی به او تجاوز کردند، اقدام به فروکردن سرنیزه در قفسه‌ی سینه‌اش نمودند و یک بطری در واژن او فرو کردند. فرزندش نیز با سرنیزه کشته شد. سربازان سپس به اتاق دیگری که والدین ۷۶ و ۷۴ ساله‌ی خانم «هسیا» به‌همراه دو دختر ۱۶ و ۱۴ ساله‌اش در آن‌جا حضور داشتند رفتند. هر دو دختر مورد تجاوز قرار گرفتند و زمانی که پدربزرگ و مادربزرگ‌شان تلاش کردند تا از آنان حمایت کنند، سربازان ژاپنی با شلیک رولور هر دو تَن را کشتند. هر دو دختر توسط سربازان ژاپنی لخت شدند و دختر بزرگ‌تر توسط دو و یا سه، و دختر کوچک‌تر توسط سه سرباز ژاپنی مورد تجاوز قرار گرفتند.»

قتل‌عام نظامیان و غیرنظامیان در کشتار نانجینگ

سربازان ژاپنی علاوه بر کشتار غیرنظامیان، دست به کشتار اسرای نظامیِ چینی هم زدند و هزاران سرباز اسیرشده‌ی چینی با شمشیر سامورایی گردن زده‌شده، یا زنده‌به‌گور شده و یا به طرق دیگر کشته شدند. بلافاصله پس از سقوط شهر، نیروهای ژاپنی دست به یک جست‌و‌جوی وسیع برای یافتن سربازان چینیِ پنهان‌شده در شهر زدند. هزاران مرد جوان دستگیر شدند و بسیاری از افراد دستگیرشده در کنار رودخانه‌ی یانگ‌تسه با رگبار مسلسل تیرباران شدند. احتمال داده‌می‌شود که بزرگ‌ترین قتل‌عام سربازان چینی در امتداد رودخانه‌ی یانگ‌تسه در تاریخ ۱۸ دسامبر که تحت نام «قتل‌عام تنگه‌ی نی» معروف است، رخ داده‌باشد. سربازان ژاپنی در تمام صبح روز ۱۸ دسامبر دستان تعداد زیادی از اسرا را به یکدیگر بستند، آن‌ها را به چهار ستون تقسیم نمودند و بر روی آنان شلیک کردند. اسرا که نمی‌توانستند فرار کنند، تنها کاری که کردند جیغ و فریاد در یأس و ناامیدی بود. این کشتارها در طیِ مدت یک‌ساعت رخ داد، سپس صدای قربانیان قطع شد و سربازان ژاپنی شروع به کشتن زخمی‌ها با سرنیزه نموده و تعداد زیادی از کشته‌شدگان را به رودخانه‌ی یانگ‌تسه انداختند.

دادگاه جنایات نانجینگ و آمار قربانیان

بر اساس حکم دادگاه جنایات نانجینگ در تاریخ ۱۰ مارس ۱۹۴۷م، بیش از ۱۹۰ هزار غیرنظامی و سرباز چینی با شلیک گلوله توسط ارتش ژاپن کشته شده‌اند و جنازه‌ی این قربانیان برای عدم اثبات جرم سوزانده شده‌است. علاوه بر این، بیش از ۱۵۰ هزار قربانی نیز با گواهیِ دفن توسط سازمان‌های خیریه به خاک سپرده شده‌اند که مجموع تلفات را به بیش از ۳۰۰ هزار نفر می‌رساند. تخمین‌های دیگر، شمار کشته‌شدگان را بین ۳۰۰ تا ۱۵۰ هزار نفر و همچنین ۶۰ تا ۴۰ هزار نفر ذکر نموده‌اند. همچنین تعدادی از مورخین ژاپنیِ تجدیدنظرطلب، ادعا می‌کنند که هیچ‌گونه کشتار سیستماتیکی در نانجینگ رخ نداده و آن‌چه رخ داده، نتیجه‌ی طبیعیِ یک جنگ بوده‌است. در جریان دادگاه نانجینگ، «هیسائو تانی» فرمانده‌ی لشکر ششم ژاپن، محکوم به مرگ و اعدام گردید. «پرنس کان‌این» که در زمان وقوع این کشتارها رئیس ستاد فرماندهیِ ارتش ژاپن بود، در ماه مِی ۱۹۴۵م و قبل از تسلیم ژاپن درگذشت. «پرنس آساکا» نیز به دلیل عضویت در خاندان امپراطوری هرگز محاکمه نشد و «ایسامو چو» آجودان وی هم که برخی مورخین اعتقاد دارند فرمان کشتار تمام اسرا به دستور وی بوده‌است، در جریان نبرد اوکیناوا خودکشی کرد و هرگز فرصت نیافت که در دادگاه حاضر شود. در ادامه، تصاویری تلخ و دردناک از کشتار و تجاوز در نانجینگ را مشاهده می‌کنید. (۱۸+)

نگارش و گردآوری؛ قجرتایم