بدیع الزمان فروزانفر در سال ۱۲۷۶ در روستای زیرک (خراسان) به دنیا آمد. او پس فراگیریِ تحصیلات ابتدایی نزد پدر و برادر، در نوجوانی به جمع شاعران و سخن‌شناسان خراسان پیوست و استعداد بسیار خود را نمایان ساخت. وی پس از ادامه‌ی تحصیل و رفتن به تهران، نخستین اثر خود را چاپ نمود.

میرزا رضا کرمانی برای شکایت از حاکم کرمان به تهران آمد، اما مورد آزار کامران میرزا قرار گرفت و مدت‌ها در زندان محبوس بود. وی پس از آزادی، ابتدا به‌قصد کشتن کامران میرزا یک پنج‌لول روسی خرید، اما مدتی بعد قصدش را تغییر داد و تصمیم گرفت کسی را که فکر می‌کرد ریشه‌ی تمام ستم‌هاست، ترور کند!

امروز سالروز قتل سه تَن از اندیشمندان دوره‌ی قاجاریه؛ یعنی «آقاخان کرمانی»، شیخ «احمد روحی» و «خبیرالملک» است. «میرزا آقاخان کرمانی» یکی از مؤثرترین روشنفکران تاریخ معاصر ماست که از او گاهاً با عنوان «ولتر ایرانی» یاد می‌شود و از لحاظ تئوری در انقلاب مشروطیت هم نقش داشت.

محمد قریب متولد سال ۱۲۸۸خ، پزشک ایرانی بود. او از نخستین پزشکان متخصص طب اطفال و بنیان‌گذار دانش نوین پزشکیِ کودکان در ایران محسوب می‌شود. دکتر قریب همچنین از بنیان‌گذاران نخستین بیمارستان تخصصیِ کودکان در ایران و مرکز طبیِ کودکان در تهران بود که هم‌اکنون نیز پابرجاست.

محمد معین را شاید بتوان وارث واژه‌ها و پدر لغت‌نامه‌ی ایران بعد از دهخدا نامید. او به زبان‌های فرانسه، انگلیسی، عربی و آلمانی تسلط کامل داشت و زبان‌های پهلویِ اوستایی و فارسیِ باستان و بعضی لهجه‌های محلی را به‌خوبی می‌دانست. وی در طول عمرش حدود ۲۳ جلد کتاب تألیف و منتشر کرد.

میرزاده عشقی، نویسنده، شاعر، نمایش‌نامه‌نویس و مدیر نشریه‌ی قرن بیستم بود که در دوره‌ی نخست‌وزیریِ رضاشاه، به دستور رئیس شهربانیِ وقت، ترور شد. وی از جمله مهم‌ترین شاعران عصر مشروطه به‌شمار می‌رود که از عنصر هویت ملی در جهت ایجاد انگیزه و آگاهی در توده‌ی مردم بهره گرفت.

ناصر ملک مطیعی بازیگر و کارگردان ایرانی پیش از انقلاب ۱۳۵۷ بود. پس از انقلاب، ادامه‌ی کار هنری‌اش، همچون هم‌تایانش محمدعلی فردین و بهروز وثوقی، ممکن نشد و تنها در دو فیلم بازی کرد. ملک‌مطیعی پس از انقلاب و تا زمان مرگش در مشاغلی همچون شیرینی‌فروشی و مشاور املاک فعالیت داشت.

ناصر حجازی اسطوره‌ای بود که این روزها بیشتر از همیشه جای خالیِ او را حس می‌کنیم. به قول علی کریمی: در حالی که ریاکاری و تظاهر، فضای فوتبال و مملکت را مسموم کرده و در همه‌جا رایج شده‌است، ناصر حجازی را باید اسطوره‌ای با شخصیت و استثنایی در فوتبال ایران به حساب آوریم.