بریتانیا در سال ۱۹۶۸م خروج نیروهای خود از بحرین را رسماً اعلام کرد و محمدرضاشاه پهلوی گفت که از حق حاکمیت ایران بر بحرین منصرف نشده‌است. پیش‌تر در پُستی مفصل به جدایی بحرین به واسطه‌ی یک همه‌پرسی پرداخته‌ایم، اما در این پُست نگاهی کوتاه و تاریخی به استقلال بحرین داریم.

اصلاحات ایران در طول تاریخ این کشور، همواره مد نظر احزاب و سیاسیون بوده؛ همانند کوهی از کاه که به یکباره دست‌خوشِ آتش و نارضایتی‌های بسیاری قرار گرفته‌است. از جمله این اصلاحات تاریخی، برمی‌گردد به دوران حکومت محمدرضاشاه پهلوی که با فراز و فرود زیادی نیز همراه بوده‌است.

در این پُست به ماجرای نفوذ ساواک در ورزش ایران، به‌ویژه فوتبال می‌پردازیم؛ روایتی که اسامیِ بزرگی در آن دیده می‌شود و گفته‌ها نیز متفاوت است. آیا واقعاً بازیکنان پرسپولیس و تاج در آن‌زمان به استخدام سازمان اطلاعات و امنیت کشور درمی‌آمدند؟ اصلاً دلیل این موضوع چه بوده‌است؟

ماجرای جدایی بحرین از ایران حدوداً پس از یک‌قرن‌و‌نیم اشغال آن توسط نیروهای امپراتوریِ بریتانیا در سال ۱۹۷۱م و با استقبال ایران از این تصمیم آغاز شد؛ البته بریتانیا در سال ۱۹۶۸م این خروج را رسماً اعلام کرد و محمدرضاشاه پهلوی نیز گفت که از حق حاکمیت ایران بر بحرین منصرف نشده‌است.

جمهوریِ شوراییِ سوسیالیستیِ ایران ‌(جمهوریِ گیلان، یا جمهوریِ شوراییِ گیلان) یک جمهوریِ شوروی با عمر کوتاه بود که توسط میرزا کوچک خان جنگلی، از رهبران نهضت مشروطه‌ی گیلان‌، با استفاده از نیروهای چریکی، مشهور به جنگلی و با کمک ارتش سرخ شوروی در منطقه‌ی گیلان تأسیس شد.