«ژاکلین کاکرن» با نام اصلیِ «بسیل لی پیتمن» در ۱۱ مِی ۱۹۰۶م در فلوریدا به دنیا آمد و یکی از پیشگامان صنعت هوانوردیِ آمریکا به‌شمار می‌آید. این‌طور که پیداست، در نوجوانی از خانواده‌ی خود جدا می‌شود و با تغییر نام و فامیل به زندگیِ مخفیانه می‌پردازد. در مورد نام «ژاکلین کاکرن» هم باید گفت که خانواده‌اش ادعا می‌کردند که چون با مردی به‌نام «جک کاکرن» ازدواج کرده‌است این نام را انتخاب کرده، اما خودِ «جک» معتقد بود که «بسیل» (ژاکلین) نام خانوادگیِ او را از دفترچه‌ی تلفن پیدا کرده‌است تا با استفاده از آن نام، زندگیِ جدیدی را آغاز کند. این‌گونه بود که «بسیل» با نام «ژاکلین کاکرن» مشهور شد.
هرچه بود «ژاکلین» که دوستانش او را «ژاکی» می‌نامیدند، در سال ۱۹۳۴م در اولین مسابقه‌ی پرواز خود شرکت کرد. در سال ۱۹۳۷م نیز تنها زنی بود که در مسابقه‌ی پرواز «بندیکس» شرکت کرده‌بود. پس از آن، او به برپاییِ مسابقه‌ی سرعت برای زنان پرداخت و در سال ۱۹۳۸م نیز مسابقه‌ی «بندیکس» را برد و یک رکورد ارتفاع و یک رکورد سرعت را هم به‌نامِ خود ثبت کرد.
همچنین «ژاکلین» نامه‌ای به همسر «فرانکلین روزولت» نوشت و از او خواست تا در تأسیس سپاه پروازیِ زنان، به او کمک کند و در نتیجه؛ در سال ۱۹۴۳م «سپاه کمکیِ زنانِ» نیروی زمینی تشکیل شد و «ژاک» نیز به ریاست آن رسید. او اولین زن غیر ژاپنی بود که پس از سقوط ژاپن در جنگ دوم جهانی به این کشور پای گذاشت و در سال ۱۹۴۸م نیز در نیروی هواییِ ذخیره‌ی آمریکا به درجه‌ی سرهنگ‌دومی رسید.
در سال ۱۹۴۹م دولت فرانسه به دلیل خدمات او در جنگ، به «ژاک» مدال «لژیون دونور» اهدا کرد و در سال ۱۹۵۱م نیز مدال «هوانوردیِ فرانسه» را دریافت نمود. او ۲ مدال شجاعت هم از دولت آمریکا دریافت کرد. «ژاکلین» پس از پایان جنگ جهانی دوم، به پرواز با هواپیماهای جت پرداخت و در سال ۱۹۵۳م به همراه یک هواپیمای اف-۸۶ نیروی هواییِ سلطنتیِ کانادا توانست به‌عنوان اولین زن دیوار صوتی را بشکند. ژاک اولین زنی بود که فرود کور انجام داد و تنها زنی‌ست که به ریاست «فدراسیون جهانیِ هوانوردی» دست یافته‌است. «ژاکلین» اولین زنی‌ست که در ارتفاع بیش از «۲۰ هزار پا» پرواز کرده‌است. او در سال ۱۹۶۵م به «تالار افتخارات هوانوردان» هم راه یافت.
تا ۹ آگوست ۱۹۸۰م ، یعنی زمانی که فوت کرد، هیچ مرد یا زنی به اندازه‌ی او دارای رکوردهای سرعت، ارتفاع یا فاصله نبودند. در سال ۱۹۸۵م و ۵ سال پس از مرگش، اتحادیه‌ی جهانیِ نجوم، دهانه‌ای را در سیاره‌ی ونوس به‌نام «ژاک» ثبت کرد. در سال ۱۹۹۶م اداره‌ی پُست آمریکا تمبر یادبودی با نام و تصویر «ژاک» منتشر کرد و در نهایت در پالم‌استرینگ کالیفرنیا، فرودگاهی را به‌نام او کردند تا هیچ‌گاه از یادها نرود. همچنین «ژاکلین» زندگیِ خود را در کتابی به‌نام «ستاره‌ها در ظهر» تشریح کرده‌است. زندگیِ «ژاکلین» که در طول عمر خود ۲۰۰ مدال و تقدیرنامه را دریافت کرد، می‌تواند برای کسانی که رو به آینده دارند، بهترین الگو باشد.
فیلمی از «ژاکلین کاکرن» در حال پرواز با هواپیماهای مختلف، ایالات متحده‌ی آمریکا، سال ۱۹۳۷م
نگارش و گردآوری؛ قجرتایم
