بیشتر داستان‌های صادق چوبک درباره‌ی تیره‌روزیِ مردمی‌ست که اسیر خرافه و نادانی و پای‌بند به مذهب خویش هستند. او با توجه به خشونت رفتاری‌ای که در طبقات فرودست دیده می‌شد، سراغ شخصیت‌ها و ماجراهایی رفت که هر کدام بخشی از این رفتار را بازتاب می‌دادند و به شدت به درّه‌ی تاریکی می‌بردند.

کیخسرو شاهرخ ملقب به ارباب کیخسرو بنیان‌گذار شبکه‌ی تلفن سراسریِ ایران، بانیِ کتابخانه‌ی مجلس، کاشف محل خاکسپاری و بنیان‌گذار آرامگاه فردوسی و رئیس انجمن زرتشتیان تهران به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین چهره‌های جامعه‌ی زرتشتیِ ایران و از شخصیت‌های خوش‌نام تاریخ معاصر ایران است.

افتخار دَدِه‌بالا که با نام هنریِ مهستی شناخته می‌شود، خواننده‌ی موسیقیِ سنتی و پاپ ایرانی بود و در طول بیش از چهار دهه فعالیت، بیش از ۲۰۰ ترانه اجرا کرد. او کمی پیش از انقلاب ۱۳۵۷ از ایران خارج شد و برای همیشه به ایالات متحده رفت و تا زمان مرگ در آن کشور زندگی می‌کرد.

امروز در تقویم تاریخ قجرتایم زادروز «جمشید آموزگار»، یکی از رجال سیاسیِ دوران «محمدرضاشاه پهلوی» است. به همین علت علاوه بر مطلبی کوتاه از زندگی‌نامه‌ی او، به خاطراتش از روزهای پایانیِ نظام پادشاهی نگاهی می‌اندازیم. روزهایی که «آموزگار» رابطی بین دکتر «شاپور بختیار» از جبهه‌ی ملی و «شاه» شده‌بود!

همان‌طور که پیشتر نوشته بودیم؛ دوره‌ی حکومت ظل‌السلطان در اصفهان دوره‌‌ی سرکوب و خفقان بود و یکی از کسانی که در همین دوره به شکلی ناجوانمردانه به دست این مرد کشته شد، حسینقلی‌ خان ایلخانی مشهورترین و قدرت‌مندترین ایلخان تاریخ ایل بختیاری بود. در این پست از او می‌خوانید.

عیسی صدیق، ادیب، نویسنده و از سیاست‌گذاران و کارگزاران فرهنگیِ دوره پهلویِ اول و دوم بوده‌است که طرح اولیه‌ی تأسیس دانشگاه تهران و سپس که به‌عنوان وزیر فرهنگ، ریاست دانشگاه تهران را نیز در دست داشت، سومین رئیس این دانشگاه شد. او از پیشگامان واژه‌گزینی در زبان فارسی است.

سعید نفیسی، تاریخ‌نگار و مترجم بزرگ ایرانی بود که پس از دوره‌ی متوسطه در ایران، برای ادامه‌ی تحصیل به اروپا رفت و در سوئیس و فرانسه به تحصیل پرداخت. وی از پُرکارترین و معروف‌ترین نویسندگان معاصر است که تألیفات او به ۲۵۰ کتاب و رساله می‌رسد و تعداد مقالاتش از هزار افزون‌تر است.

نادر ابراهیمی متولد سال ۱۳۱۵ از نویسندگان و داستان‌نویسان نامدار معاصر ایران بود که نویسندگی را به صورت جدی دنبال کرد و سپس به تلویزیون، مستند و کارگردانی روی آورد. وی قبل از انقلاب، مؤسسه‌ی همگام با کودکان و نوجوانان را جهت مطالعه بر روی کودکان و نوجوانان تأسیس نمود.

سیما کوبان در سال ۱۳۱۸ در تهران به دنیا آمد. او پدر و مادری فرهیخته داشت و شاید همین موضوع در تعیین سرنوشتش نقشی به‌سزا ایفا کرده‌باشد. از او به‌عنوان اولین ناشر زن در ایران پس انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ یاد می‌شود و با وجود تمام مشکلات و سختی‌های پس از انقلاب، وی از پای ننشست.