زادروز «بشار اسد»؛ حاکم بمب‌های بشکه‌ای و برنده‌ی انتخابات یک‌نفره! + تصاویر

۱۱ سپتامبر در تاریخ معاصر جهان روز پُرحادثه‌ای‌ بوده‌است؛ از به‌توپ‌بستن کاخ ریاست‌جمهوریِ شیلی و خودکشی و سرنگونیِ دولت «سالوادور آلنده» در کودتای ژنرال «آگوستو پینوشه» در سال ۱۹۷۳م، تا پایان المپیک خونین مونیخ در سال ۱۹۷۲م، یا اصلاً همین حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱م که توسط گروهک تروریستیِ القاعده انجام شد و جان بی‌گناهان را گرفت؛ اما تو گویی شَرّ این‌روز یقه‌ی بشریت را به راحتی ول نخواهد کرد؛ چرا که او هم در ۱۱ سپتامبر ۱۹۶۵م زاده شد؛ «بشار اسد» رئیس‌جمهور [!] مادام‌العمر سوریه را می‌گویم!

پدرش «حافظ اسد» [همان‌طور که پیش‌تر تقدیم شد] در سال ۱۹۷۰م با کودتای حزب بعث، تا زمان مرگ؛ یعنی ژوئن ۲۰۰۰م رهبر/رئیس‌جمهورِ بدون انتخابات بود! برنامه‌‌ای که «حافظ اسد» چیده بود، به‌قدرت‌رسیدن پسر نظامی‌اش «باسل» پس از مرگش بود، اما خودِ «باسل» در یک حادثه‌‌ی مشکوک رانندگی، تقریباً شش‌سال زودتر از پدر مُرد. از نظر «حافظ اسد» پسر کوچکش «ماهر» و حتی دخترش «بشری» از «بشار» برای جانشینی بهتر بودند؛ اما او پس از مرگ به قدرت رسید. خودِ «بشار» اما از آغاز جوانی‌اش ظاهراً علاقه‌ای به سیاست نداشت و با وجود اصرارهای پدر برای آموزش نظامی، ترجیح داد که تخصص چشم‌پزشکی را در غرب دنبال کند. با مرگ «حافظ اسد» که بیش از ۳۰ سال بر کشورش حکمروایی کرده‌بود، «بشار» از بریتانیا فرا خوانده‌شد تا جای پدر را بگیرد و و شش‌ماه بعد هم در یک مراسم کاملاً محرمانه با «اسما» ازدواج کرد.

«بشار اسد» در روزهای نخست، تصمیم داشت که اصلاحاتی اقتصادی انجام دهد و اقتصاد دولتیِ زمان پدرش را به اقتصاد بازار آزاد تبدیل کند؛ اما پیش‌زمینه‌ی چنین تغییرات گسترده‌ای، مشروعیت حکومت و همراهیِ ملت است؛ که «خاندان اسد» به طریق اولی از آن محروم بودند. همان‌طور که در پُست «زین‌العابدین بن‌علی» نوشتیم، آتشی که جان جوان «محمد بوعزیزی» را سوزاند، به سوریه هم رسید و مردم این‌ کشور علیه نظام فاسد و استبدادیِ حاکم قیام کردند. تظاهرات در ابتدا به‌صورت تجمع‌های پراکنده در دمشق آغاز شد، اما خیلی‌زود جرقه‌ی اصلیِ آن در جنوب کشور زده‌شد؛ در درعا، جایی‌که ۱۵ نوجوان به دلیل شعارنویسی شکنجه شده‌بودند.

در درعا شعارها این بود: «الشعب یرید إسقاط النظام» [خواست ملت سرنگونیِ نظام است] و «إجاک الدور یا دکتور» [نوبت توست دکتر] منظور «اسد» بود که پزشک است. دیکتاتور اعتراضات را کار اسرائیل خواند و دستور سرکوب وحشیانه‌ی مردم را صادر کرد! از آن‌روز تا همین لحظه‌ای که این متن نوشته و منتشر شده، جلاد سوریه به بهای قتل‌عام و نابودیِ کشور در قدرت مانده‌است. جنگ داخلیِ سوریه دست‌ِکم ۵۱۰ هزار کُشته، میلیون‌ها زخمی و ۱۲ میلیون آواره بر جای گذاشته‌است! در ادامه تصاویری تأمل‌برانگیز از «بشار اسد» را مشاهده می‌کنید.

نگارش و گردآوری؛ قجرتایم